ସାଧିକା

ଗରଭେ ତାହାର ଯତନେ ସାଇତି

ଜୀବନ ଗଢିଲା ମୋର

ଖାଇଛି ସହିଛି ଗୋଇଠା ପାହାର

ଦଶମାସ ନିରନ୍ତର ।

ଅଦୃଶ୍ୟ ସତ୍ତାକୁ କରିନାହିଁ ପର

ଢାଳି ମମତାର ଧାର

ଦେଇଛି ଆଶିଷ ସତେ କି ପୀୟୂଷ

ଜୀବନର ଅନ୍ତଃସ୍ୱର ।

ଦୁନିଆ ଆଲୋକ ଦେଖିବା ନିମିତ୍ତ

ହେଲି ଯେବେ ମୁଁ ଅଧୀର

ନିଷ୍ଠୁର ବେଦନା ଗରଭ ଯନ୍ତ୍ରଣା

କରିନେଲା ଆପଣାର ।

ମୋ ହସ ତା ଓଠେ ସନ୍ତୋଷର ଭାଗ

କାନ୍ଦେ ନେତ୍ରେ ଅଶ୍ରୁଧାର

ମୋ ଅଳି ଅଝଟ ତା ପାଇଁ ସମ୍ପଦ

ସାଧିକା ସେ ଜଗତର ।