ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତର ମହିମା

ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତର ମହିମା,

କହୁଛି ମତେ ଯାହା ଜଣା l

ସକଳ ବ୍ରତ ମଧ୍ୟେ ସାର,

ସଧବା ନାରୀ ମାନଙ୍କର l

ସ୍ୱାମୀ ଅଟନ୍ତି ଗତି ମୁକ୍ତି,

ସ୍ୱାମୀ ଅଟନ୍ତି ନାରୀ ଶକ୍ତି l

ସର୍ବ ସଧବା ନାରୀଗଣେ,

ସାବିତ୍ରୀ ମାତାଙ୍କ ଚରଣେ l

ଚିତ୍ତ ରଖିଣ ନିରନ୍ତରେ,

ପୂଜନ୍ତି ପବିତ୍ର ମନରେ l

କୃଷ୍ଣ ପକ୍ଷ ଜୈଷ୍ଠ ମାସରେ,

ପୂଜନ୍ତି ଏ ଅମାବାସ୍ୟାରେ l

ଏ ବ୍ରତ କରେ ଯେଉଁ ନାରୀ,

ପାଅଇ ସିଏ ସର୍ବ ଶିରୀ l

ପବିତ୍ର ଶୁଦ୍ଧ ହୃଦୟରେ,

ପୂଜନ୍ତି ପତିଙ୍କ ପୟରେ l

ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ମଙ୍ଗଳ କାମନା,

ପତ୍ନୀଙ୍କ ପରମ ସାଧନା l

ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ସୁରକ୍ଷାର ପାଇଁ,

ଏ ବ୍ରତ ସଧବା କରଇ l

ମଥାରେ ସର୍ବଦା ସିନ୍ଦୂର,

ରହିବ ଅଜର ଅମର l

ହାତରେ ଶଙ୍ଖାର ଶିଞ୍ଜନ,

ସର୍ବଦା ହୋଇବ ଗୁଞ୍ଜନ l

ଶଙ୍ଖା, ସିନ୍ଦୂର ନାରୀ ପାଇଁ,

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ଅଳଙ୍କାର ଅଟଇ l

ଏ ଦୁଇ ଅଳଙ୍କାର ବିନା,

ନାରୀକୁ ଲାଗେ ଶୂନଶୁନା l

ହୀରା, ନୀଳା ଶୁଦ୍ଧ ସୁବର୍ଣ୍ଣ,

ଏସାଥେ ନୁହଇଁ ତୁଳନା l

ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ସୁଖେ ସୁଖୀ ହୋଇ,

ସେନାରୀ ଐଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଭୁଞ୍ଜଇ l

ସ୍ୱାମୀକୁ କରେଯେ ସମ୍ମାନ,

ସେନାରୀ ହୁଏ ଧନବାନ l

ଅନ୍ୟ ପୁରୁଷେ ଦେଲେ ମନ,

ବିଫଳ ବ୍ରତ, ର କାରଣ l

ସେନାରୀ ଚିରକାଳ ପାଇଁ,

ମାତାଙ୍କ ଆଶିଷୁ ବଞ୍ଚଇ l

ବ୍ରତଟି ବିଫଳ ହୋଇବ,

ସର୍ବଦା ଦୁଃଖଯେ ପାଇବ l

ଏକ ପୁରୁଷେ ଦେଇ ମନ,

କରିଲେ ମାଙ୍କୁ ଆବାହନ l

ଦିଅନ୍ତି ଅଭୟ କବଚ,

ସର୍ବଦା ରଖେ ସୁରକ୍ଷିତ l

ସାବିତ୍ରୀ ଯେହ୍ନେ ସତ୍ୟବାନ,

ଏକ ପୁରୁଷେ ଦେଲେ ମନ l

ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ସାଥେ ଥିଲେ ସେହି,

ସୁଖ ଦୁଃଖରେ ଭାଗି ହୋଇ l

ଶ୍ୱଶୁର ଘର ସ୍ୱର୍ଗ ପୂର,

ଗଠିତ ହୁଏ ପରିବାର l

ଶାଶୁ ଶ୍ଵଶୁର ସେବା କଲେ,

ଉତ୍ତମ ବୋହୂ ବୋଲାଇଲେ l

ପତିଙ୍କ ପ୍ରତି ସମର୍ପଣ,

ଦେଖି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଯନ୍ତୁରାଣ l

ତେଣୁ ସେ ହୋଇଲେ ପ୍ରସନ୍ନ,

ଆନନ୍ଦେ ଦେଲେ ବରଦାନ l

ଦୁଇ କୁଳର ହିତ ପାଇଁ,

ବର ଯେ ମାଗିଥିଲେ ସେହି l

କେବଳ ପତିବ୍ରତା ପାଇଁ

ଐଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ଭୋଗିଥିଲେ ସେହି l

ପାଳନ କଲେ ପତିଧର୍ମ,

କରିଲେ ଅସାଧ୍ୟ୍ୟ ସାଧନ l

ସାବିତ୍ରୀ ମାତାଙ୍କ ଆଶିଷ,

ସର୍ବଦା ଝରଇ ଅମୃତ l

ଯେନାରୀ ହେଲେ ଦୂରାଚାରୀ

ମାତାଯେ ଦିଅନ୍ତି ପାଶୋରି l

ଦୁର୍ଗତି ପଛରେ ଗୋଡ଼ାଏ,

ଅନନ୍ତ ଜୀବେ ଦୁଃଖ ପାଏ l

ସେ ଦୁଃଖ କାଳ ଅଗ୍ନି ପରି,

ସର୍ବଦା ରହିଥାଏ ଘେରି l

ସତ୍ୟ ଅଟଇ ଏ ବଚନ,

ଅନ୍ୟଥା କେବେ ନୁହେଁ ଜାଣ l

ମାତାଙ୍କୁ ଆଶିଷ ମାଗିବା,

ସତୀତ୍ୱେ ବଇକୁଣ୍ଠ ଯିବା l

ଏକଥା ହୋଇଲା ସମ୍ପୂର୍ଣ

ପୁରଇ ସର୍ବ ମନକାମ୍ୟ l

ସାବିତ୍ରୀ ମାତାଙ୍କ ପୟରେ,

ମନ ଥାଉଯେ ନିରନ୍ତରେ l

ଏହି ଅଧମେ ଦୟାକର,

ଭାଷିବି ତୁମ ଧର୍ମ ଗିର l।