ସ୍ୱର୍ଗାଦପି ଗରୀୟସୀ

ସାରା ଜଗତରୁ ବଡ ମୋର ମାଆ

ସ୍ୱର୍ଗାଦପି ଗରୀୟସୀ,

ବକ୍ଷରେ ତାହାର କେତେ ଯେ ରହସ୍ୟ

ଛୁପାଇଛି ମହିୟସୀ  l

କେତେ ଗିରିବନ ଶ୍ୟାମଳ ସୁନ୍ଦର

ମନଲୋଭା ରୂପ ରାଶି,

ଯେତେ ଖାଉ ଥିଲେ ସରେନାହିଁ ଜମା

ଅସରନ୍ତି ଫଳ ରାଜି  l

ଖାଇବା ପିଇବା ରହିବା ଦେଇଛି

ଅତି ଯତନରେ ସିଏ,

କେତେ ଖେଳି କୁଦି ଡେ଼ଇଲେ ବି ସତେ

ଆମକୁ କୋଳେଇ ନିଏ  l

ଫଳରେ ଭରିଛି ଅମୀୟ ପିୟୁଷ

ଫୁଲରେ ଭରିଛି ମହୁ,

ଧାନ, ବିରି, ମୁଗ, ଗହମ, ମାଣ୍ଡିଆ

ଫସଲ ଦେଇଛି ବହୁ  l

ହୀରାନିଲା ମୋତି ମାଣିକ୍ୟରେ ଭରା

ଏଇ ମୋ ଜନମ ଭୂଇଁ,

ଡିଜେଲ, ପେଟ୍ରୋଲ ମାଙ୍ଗାନିଜ଼, ହୀରା 

ରହିଅଛି ଖୁନ୍ଦି ହୋଇ  l

ସକାଳ ଆସିଲେ ସୂରୁଜ ଉଁଅଇ

ପୂରୁବ ଆକାଶେ ନିତି

ଗୋଧୂଳି ଲଗନେ ଶୁଣିବାକୁ ମିଳେ

ନିଡ ଫେରା ପକ୍ଷୀ ଗୀତି  l

ପାହାଡ଼ ଫାଙ୍କାରୁ ସରୁ ଝରଣାଟି

ଝରୁଥାଏ ଝରି ଝରି

ସ୍ନିଗ୍ଧ, ଶୀତଳ, ସୁଶୀତଳ ଜଳ ତା

ତୃଷାର୍ତ୍ତର ମନ ହାରି  l

କେତେ ଖୋଳି ତାଡି ବିଦାରିତ କଲେ

ଉଁହୁଁ ଟିଏ କରେ ନାହିଁ

କଳ କାରଖାନା ବକ୍ଷେ ତାର ଠିଆ 

ଦେଖି ଆଖି ପାଏ ନାହିଁ  l

ତା ବକ୍ଷେ ଖେଳି ମୁଁ ବଡ ହୋଇଅଛି

ତା ଧୂଳି ଚନ୍ଦନ ମୋର 

ନିଜ ଠାରୁ ବଳି ଭଲ ମୁଁ ପାଉଛି

ତୋ ପାଦେ ପ୍ରଣତି ମୋର ।