ସ୍ୱର୍ଗ

ଭୂସ୍ଵର୍ଗ ଅଟଇ ନାହିଁ ତାର କଳନା,

ନାହିଁ ସେଠି ମିଛ ନ ଥାଏ ଛଳନା |

ଭୂମିରେ ପଡିଲେ ପାଦ ହୁଅଇ ପବିତ୍ର ,

ସବୁ ସେଠି ଅଟନ୍ତି ଯେ ସଭିଁଙ୍କର ମିତ |

ଆହା କି ଆନନ୍ଦ ସେ ଅପୂର୍ବ ପବନ ,

ଭୁଲିଯାଏ ସବୁ କିଛି ଦୁଃଖ ଏହି ମନ |

ମା ମୋର ଗଢିବାରେ ରଖିନି ପଟାନ୍ତର ,

ବାପାଙ୍କ ଆକଟ କରେ ସଭିଁଙ୍କୁ ହୁସିଆର |

ରୋଷେଇ ଘରଟି ମୋର ସ୍ୱାଦର ଗନ୍ତାଘର ,

ଭଳିକି ଭଳି ଖାଦ୍ୟରେ ହୁଏ ପରିପୂର |

ଭାଇ ଭଉଣୀର ସେ ବିଲେଇ ମୂଷା କଳହ ,

କି ସୁନ୍ଦର ବୋଉର ମୋ ସ୍ୱାର୍ଥହୀନ ସ୍ନେହ |

ଘର ବୋଲି ଆଖ୍ୟା ଦିଏ ଦୁନିଆ ଯାହାକୁ ,

ସେ ଯେ ଅଟେ ଆମ ପାଇଁ ବଳିକି ସ୍ୱର୍ଗଠୁ |