ସ୍ୱପ୍ନର ଅଙ୍କୁରୋଦଗମ

ଆଖି ପଲକରେ ବସେଇ ତୋତେ

କେତେ ଗେଲ ସବୁ କରନ୍ତି ସତେ ।

କୁନି କୁନି ଛୋଟ ପଲକ ପରେ

ଭରି ଦେଉ ନିଜକୁ ତୁ ଯତ୍ନରେ ।

ପ୍ରଜାପତି ଦେଖି କୁରୁଳି ଉଠି

ହାତ ବଢ଼େଇ ତାକୁ ଧରିବାକୁ

ଆଗେଇ ଆସୁ ତୁ ଦୌଡ଼ି ଆଗକୁ ।

ନ ଧରି ପାରି ଶୁଖାଉ ମନକୁ

ଗାଈ କି କୁକୁର ବିଲେଇ ଦେଖି

ଖୁସି ହୋଇ ତୁ ରହୁ ନିରେଖି ।

ପାରା କାଉ ଆଉ ବଗକୁ ଦେଖୁ

ବନ୍ଦ ପଲକରେ ସବୁ ତୁ ଶିଖୁ ।

ଫୁଲ ଦେଖି ଭାବୁ ଫୁଲ ହେବାକୁ

ନିଜ ବାସ୍ନାରେ ଦୁନିଆ ଭରିବାକୁ ।

କଢ଼ି ପରି ଛୋଟ ହୋଇ ଯାଉ ବେଳେ

ହସି ବଗିଚାରେ ମହକିବାକୁ

ଛୋଟିଆ ହାତରେ କେତେ ସପନ

କେତେ ଆଡେ ଧାଏଁ ଛୋଟିଆ ମନ ।

କିଏ ତୋ ପାଇଁ ନୁହେଁରେ ପର

ଛୋଟ ଶିଶୁ ତୋ ସବୁଠୁ ନିଜର ।

ଜାଣେନା ସେ କିଛି ଛନ୍ଦ କପଟ

ତା ପାଇଁ ନିଜର ସବୁ କିଛିତ ।

ତୁ ତାକୁ କେତେ ଖୁସି ଦେଇଥାଉ

ତା ଆଖିରେ ରହି ସବୁ ଦେଖୁଥାଉ ।

ନୂଆ ଡୁନିଆକୁ ଗଢ଼ିବା ପାଇଁ

ନୂଆ ଆଶା ଧରି ଆସୁ ତୁ ଧାଇଁ ।

ଅ ଆ ପଢ଼ି ଶିକ୍ଷାକୁ ଲଭି

ଜଗତ ଜିତାଟେ ସାଜିବା ପାଇଁ ।

କଅଁଳ ଆଖିରେ ତୁ ବସି ରହୁ

କଅଁଳ ଭବିଷ୍ୟ କଥାଟି ଭାବୁ ।

ଛୋଟ ପିଲାର ସପନ କଥା

ବୁଝି ପାରନ୍ତିନି ବୁଦ୍ଧିଆ ସବୁ ।