ସ୍ୱାର୍ଥପରତାର ରଙ୍ଗୀନ ଚାଦର

ସ୍ୱାର୍ଥପରତାର ରଙ୍ଗୀନ ଚାଦର

   ଘୋଡି ହେଇଥିଲୁ ତୁହି

ଜାଣି ପାରିଲିନି କଥା ତୋର ସବୁ

   ସତ ଭାବି ନେଲି ମୁହିଁ ।

ଏତେ ଦିନ ମୋତେ ଅନ୍ଧାରେ ରଖିଲୁ

   ସ୍ୱାର୍ଥତୁ ହାସଲ କଲୁ,

ସରିଗଲା ସ୍ୱାର୍ଥ ମିଳିଗଲା ଅର୍ଥ

   ପର ମତେ କରି ଦେଲୁ ।

ଛଳନା ଥିଲା ଲୋ ପ୍ରେମରେ ତୋହର

   ପ୍ରତାରଣା ଖାଲି ଥିଲା,

ଏ ନିରିହ ପଣକୁ ବୁଝି ପାରିଲିନି

   ଜୀବନ ମୋ ଜଳି ଗଲା ।

ମୋ ମନେ ମନ୍ଦିରେ ପୂଜୁଥିଲି ତତେ

   ରଖିଥିଲି ଦେବୀ କରି

ସେ ପୂଜାର ଯୋଗ୍ଯ ନ ଥିଲୁ ଲୋ ତୁହି

   କଲୁ ମତେ ଏତେ ସରି ।

ଏକ ପତ୍ନୀ ବ୍ରତ ପାଳୁଥିଲି ମୁଁହିଁ

   ସତ୍ଯବାନ ତୋର ହେଇ

ସାବିତ୍ରୀ ନ ହେଇ କଳଙ୍କିନୀ ହେଲୂ

   ଅନ୍ଯ ପୁରୁରେ ଧାଇଁ ।

ସ୍ୱାର୍ଥାନ୍ୱେଷୀ ହେଇ ସ୍ୱାର୍ଥପର ହେଲୁ

   ସବୁସୀମା ଟପି ଗଲୁ

ସ୍ନେହ ପ୍ରେମ ସବୁ ଉଣା ତ କରିନି

  କାହିଁକି ଏମିତି କଲୁ ।