ସ୍ୱାର୍ଥ ଗଳିର ନାୟକ

ସ୍ୱାର୍ଥ ଗଳିର ନାୟକ ତୁମେ

ଦେଇଚାଲିଛ ଅକଥନୀୟ ଆଘାତ

ମେଞ୍ଚା ମେଞ୍ଚା ଅବିଶ୍ୱାସର ଆଉ ପ୍ରତାରଣାର ।

ତୁମର ଅନିସନ୍ଧିତ୍ସୁ ଆଖି

ଘୁରି ବୁଲୁଛି ନୂଆ ନୂଆ ଫୁଲ

ଯାହାର ରୂପ ଆଉ ମହକ 

ଆକର୍ଷିତ କରିପାରୁଥିବ ତୁମର ଆଶାୟୀ ହୃଦୟକୁ 

ତୃପ୍ତି ଢାଳିଦେଉଥିବ ତୁମ ଖିଆଲ ମନକୁ ।

ଅତି ଚତୁରତାରେ

 ରସ ଶୂନ୍ୟ ପ୍ରୀତି ଅନ୍ଧପୁଟୁଳିରେ

କାରାରୁଦ୍ଧ କରିସାରିଛ ନାୟିକାର ମନପ୍ରାଣକୁ

ମିଛ ଆବେଗର ବଳୟ ଭିତରେ

ଅଣନିଃଶ୍ଵାସୀ କରିପାରିଛ ସମଗ୍ର ଶରୀରକୁ ।

ଛଳନାରେ ରଙ୍ଗୀନ କରିଚାଲିଛ

ଜୀବନର କିଛି ଭାବନାକୁ

ସମୟର ଶାମୁକାରୁ ସାଉଁଟି

ମାଳିଟିଏ ଗୁନ୍ଥିବାର ଅଦମ୍ୟ ଅଭିଳାଷକୁ ।

ଋତୁ ପରି ପରିବର୍ତ୍ତନରେ

ସିଦ୍ଧହସ୍ତ ମନ ତୁମର

ଅନ୍ୱେଷଣ କରୁଛି ନୂତନ ଏକ ଉନ୍ମେଷକୁ

ପରାଜିତ ହେବାର ଆଶଙ୍କାରେ

ଶଙ୍କିତ ନ ହୋଇ

ଭାବିନେଇଛ ପୁନର୍ବାର ଫେରିଆସିବ

ତୁମ ପାଇଁ ପ୍ରତୀକ୍ଷାରତ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଶୂନ୍ୟ 

ପୂର୍ବ ପରିଚିତ ରଙ୍ଗହୀନ ନାୟିକା ନିକଟକୁ।

ତୁମର ଏ ରହସ୍ୟ !

ସତରେ ଆଚମ୍ବିତ କରିଦେଉଛି ନାୟିକାକୁ

ତଥାପି ବାଣ୍ଟିଚାଲିଛି ପ୍ରୀତି ସୁଧା

ଅଜେୟ ନାୟିକାର ମୁକୁଟ ନାଇ 

ପ୍ରମାଣିତ କରିବା ପାଇଁ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସକୁ ।