ସ୍ୱାଧୀନତାର ବାସ୍ତରି ବର୍ଷ ପରେ

ଆଜିବି ଚାଲ ଛପର ତଳେ

କେତୋଟି ଭୋକିଲା ଜୀବନ ସଂଘର୍ଷରତ ।

ନା ଅଛି ସେମାନଙ୍କ ପାଖରେ 

ଖାଦ୍ୟ, ବସ୍ତ୍ର, ବାସଗୃହ, ଶିକ୍ଷା, ଯୋଗାଯୋଗ 

ଅଛି ତ ସେଇ ଲୁହ ଲହୁର ଜୀବନ

ଦାରିଦ୍ର୍ୟର କଷାଘାତ ।

ସେଠି ସଞ୍ଜ ହେଲେ ଅନ୍ଧାର

ଲଣ୍ଠନ ଆଉ ଡିବିରି ଆଲୁଅ

ଅରଣ୍ୟର ଫଳ ଖାଇ ମେଣ୍ଟେ ତାଙ୍କ ଭୋକ

ଆଉ ଝରଣା ପାଣିରେ ଶୋଷ ।

ସେଠି ନା ଅଛି

ତମ ସମ୍ବିଧାନର ମୌଳିକ ଅଧିକାର

ନା ଅଛି କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ।

ସେମାନେ ପରା ଅପହଞ୍ଚ

ତମ ପ୍ରଶାସନ ଆଉ ବ୍ୟବସ୍ଥାର ।

ସେଠି ଯୋଜନା ତ ଯୋଜନ ଦୂର

ରୋଗ ହେଲେ ମୃତ୍ୟୁ ସୁନିଶ୍ଚିତ

ଅପପୃଷ୍ଟି, ମିଳିମିଳା ମାନଙ୍କ ତାଣ୍ଡବ ।

ହେ ମାନ୍ୟବର!

ଥରେ ଦେଖି ଆସ

ଛାଡି ରାଜଧାନୀର ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ।

ସ୍ୱାଧୀନତାର ବାସ୍ତରି ବର୍ଷ ପରେ ବି

କେମିତି ସେମାନେ 

ଖୋଜୁଛନ୍ତି ନିଜ ପରିଚୟ ।