ରୋଗ ଚିରକାଳ

ଜନ୍ମରୁ ଏ ଯାଏ

ମୋହନ ଭୋଗି ଚାଲିଛି ସକଳ ରୋଗ ବଇରାଗ

ଖାଲି ଓଷଦରେ ବଂଚି ରହିଛି ସେ

ଏ ରୋଗୀ ଜୀବନରେ ହୋଲି କ’ଣ-ଦୀପାବଳି କ’ଣ ?

ଗୋଟିଏ ରୋଗ ନ ଛାଡୁଣୁ ଆଉ ଗୋଟିଏ ମାଡି ବସୁଛି

ଅକ୍ଟୋପସୀ ବାହୁ ବଂଧନରେ-ସୁଦୃଢ ବଳୟରେ

ଦେହରୂପୀ ହେଲ୍‌ରେ ଆତ୍ମମାଟି ସଂତସଂତ

କିଛି କରିବାକୁ-ଭାବିବାକୁ ଆଗ୍ରହ ନାହିଁ- ଚିନ୍ତା ନାହିଁ

ଏକ ଘୋର ବିଷାଦ- ଯୋଗରେ ସେ ଅବସାଦଗ୍ରସ୍ତ-ମହାମୋହିତ

କାମିନୀ କାଂଚନର ମାୟା ବି ଆକର୍ଷି ପାରୁନି ତାକୁ

ଗୋଡରୁ ମୁଣ୍ଡ ପର୍ଯ୍ୟତ ସବାଂଗ ବ୍ୟଥତ-ତରଂଗାୟିତ-ଅବସନ୍ନ

ବିଛଣାରୁ ଉଠିବାକୁ ବି ଅନାଗ୍ରହ-

ଉଠୁଛି ଖାଲି ଶୌଚ ସ୍ନାନ ପାଇଁ

ତା ପରେ ବିଛଣାରେ ପଡି ରହିଛି ଜୀବଂତ ଶବ ପରି

ପଢିବାକୁ- ଟି.ଭି. ଦେଖିବାକୁ ବି ଆନମନା

ଚୋରା ମଳୟର କୌମୁଦୀ ସୌରଭ ବି ପରାଜିତ

ବଂଧୁବାଂଧବ ପ୍ରବୋଧନା ବି ମୂଲ୍ୟହୀନ

ମୋହନ ପଡି ରହିଛି ସ୍ବପ୍ନ ସେହ ଏକ ଆରୋଗ୍ୟ ଝରଣାର ସଂଧାନରେ

ନିଜେ ମରି ଅନ୍ୟକୁ ବଂଚିବାର କଳା ଶିଖେଇବାକୁ ।