ରଜ ଅନୁଚିନ୍ତା

କୁଆଁରୀ ପର୍ବ       ରଜ ଉତ୍ସବ 

    ଆସ ଲୋ ଆସ ସହୀ

ଦୋଳିରେ ବସି     ଗାଇବା ହସି 

     ଉଛୁଳି ଉଠୁ ମହୀ ।

ସଜାଇ କେଶ    ହୋଇବା ବେଶ 

     କନକ ଗୋରୀ ସାଜି

କରିବା ମେଳ     ଲାଗିବ ଖେଳ 

     ସାହି ସାହିରେ ଆଜି ।

ସୂରୁଯ ଆସି       ମିଥୁନ ରାଶି 

     ଛୁଇଁଲେ ଥାଇ ଖରା

ଜଳଦ ଆଶେ     ମନ ଉଚ୍ଛ୍ବାସେ

      ଚାହିଁ ରହିଛି ଧରା ।

ସ୍ବର୍ଗୀୟ ପ୍ରୀତି     ମିଳନ ରୀତି

     ବିହିଛି ବୋଲି ଧାତା

ରଜସ୍କା ରଙ୍ଗେ    ସୃଷ୍ଟି ପ୍ରସଙ୍ଗେ

     ଆତୁରା ପୃଥ୍ଵୀ ମାତା ।

ଦେଖ ଗଗନ      ପ୍ରୀତି ମଗନ

     ସଞ୍ଚାରେ ମେଘରାଶି

ମାଟିର ତାପ      ଇନ୍ଦ୍ରଙ୍କ ଚାପ

    ଖେଳାଇ ନେବ ନାଶି ।

ମେଘ ପ୍ରଳାପ     ଶୁଣି କଳାପ

    ଆନନ୍ଦେ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ବେ ଟେକି

ବିଭୋର ଭାବେ  ବନସ୍ତେ ରାବେ

    ନୃତ୍ୟ ରଙ୍ଗରେ କେକୀ ।

ଦେଖି ସପନ      କରି ବପନ

     ଅକ୍ଷୟ ବୀଜ ମୁଠି

ଏ' ଶୁଭ ଦଶା     ଚାହିଁଛି ଚଷା

     ଅଙ୍କୁର ଯିବ ଉଠି ।

ବାଦ ବିବାଦ     ଛାଡିଲେ ପାଦ

     ମିଶାଇ ସମତାଳେ

ଆସ ସଙ୍ଗାତ     ଛନ୍ଦିବା ହାତ

    ଦୋଳି ଖେଳିବା କାଳେ ।

ଗୋଟିକୁ ଗୋଟି   ସୁନ୍ଦର ଝୋଟି

    ଘରେ ହୋଇଛି ସଜ୍ଜା

ଆସିବା ବୁଲି     ହେବନି ଭୁଲି

     ପିଠା ପଣାର ମଜା ।

ନଈ କୂଳରେ     ଗଛ ମୂଳରେ

     ବଡ଼ ହେଉ କି ସାନ

ସତକୁ ସତ      ହୋଇ ଉଷତ

     ଖାଇବା ଖିଲି ପାନ ।

ମାଟିର ପର୍ବ      ମାଆର ଗର୍ବ

     ଓଡିଶା ପାଇଁ ଯାହା

କୃଷି ପ୍ରଧାନ     ରାଇଜେ ଧାନ

    ଫଳିଲେ ଦିଶେ ରାହା ।

ବର୍ଷା ଋତୁରେ     ପାଣି ଉତୁରେ

     ନଈନାଳରେ ଭରି

ବାନ୍ଧିଲେ ବନ୍ଧ     ନୋହିବ ମନ୍ଦ

     ଅଭାବ ଯିବ ସରି ।

ଆମରି ଭାଇ    ବାହାରେ ଯାଇ

    ପେଟ ପାଟଣା ଆଶେ

କିପାଇଁ ଆଉ     ସହିବେ ଦାଉ

     ଅଯଥା ପରବାସେ ?

ଶପଥ ନେବା    ମାଆର ସେବା

    ଭୁଲିବା ନାହିଁ ଆମେ

ଉଦ୍ୟମ ବଳେ    ଶସ୍ୟ ସମ୍ବଳେ

    ସୁଖେ ଜୀଇଁବା ଗ୍ରାମେ ।