ରାତ୍ରୀ ଗୋ

ରାତ୍ରୀ ଗୋ !

ତମେ ଯେବେ ଆସ

କଳା ପଣତରେ ଢାଙ୍କିଦେଇ

ତମ ବକ୍ଷଦେହ

କଳାବତୀ ଥରି ଉଠେ

ମିଳନ ପିପାସାରେ 

ତା'ର ତନୁ ବଲ୍ଲରୀରେ

ଫୁଟି ଉଠେ ସହସ୍ର କଦମ୍ୱ

ଖେଳିଯାଏ ବାସ୍ନା ମହମହ l

ରାତ୍ରୀ ଗୋ !

ତମେ ଅନୁଢା ଶେଫାଳୀର

ନରମ ଗାଲରେ 

ବୋଳିଦିଅ ପ୍ରଭାତୀ - ପ୍ରତ୍ୟାଶାର 

ଶୀତଳ ଚନ୍ଦନ

ଭରିଦିଅ ହୀରକ ଛାତିରେ ତା'ର

ଧରଣୀର ବକ୍ଷଲଗ୍ନା ହେବାପାଇଁ

ଅୟୁତ କମ୍ପନ l

ରାତ୍ରୀ ଗୋ !

ତମେ ଯେବେ ସରିଯିବ

ପାହାନ୍ତା ପ୍ରହରର ଲାଜୁଆ କିରଣେ

ସେତେବେଳେ ମରିଯିବ କଳାବତୀ 

ପରିତୃପ୍ତ ପିପାସାର ମଧୁର ଦହନେ 

ଓ

ଶେଫାଳୀ ବି ଶୋଇଯିବ

ବକ୍ଷଲଗ୍ନା ହୋଇ 

ହଜିଯାଇ ଅୟୁତ ସପନେ l