ରାଜଦୀପ-ଅଞ୍ଜନା; ପରିବାରେ ରୈନା

ସାତ ରୁ ଆସି ବାଇଶି ହେଲା,

ଦିନ ତିନି ଫେବୃଆରୀ ଥିଲା,

ପୁରି ପନ୍ଦର ଷୋଳ ଚାଲିଲା,

ଭାବଟେ ନୂଆଁ ସେବେ ଯୋଡ଼ିଲା ।

ଅଞ୍ଜନା ସଙ୍ଗରେ ଦୀପ-ରାଜ,

ଧରାଧରି ହେଲେ ହାତ ଆଜ,

ଟିକେ ହସ ଥିଲା ଟିକେ ଲାଜ,

ଲୋକେ ଖାଉଥିଲେ ବାହାଭୋଜ ।

ଶପଥିଲେ ଅଲଗା ନ ହେବେ,

ଯେତେ ଦିନ ଭବେ ବଞ୍ଚିଥିବେ,

ସୁଖ ଦୁଃଖ ସହଭାଗୀ ଯେବେ,

ଏକ ଆରେକକୁ ମନ ଦେବେ ।

ଗଢିଲେ ଘରଟେ ନୁଆଁ ଦୁହେଁ,

ଲେଖିଲେ ନିଜ ନାଁ ଘର ମୁହେଁ,

ଦାୟୀତ୍ୱରେ ହେଳା କେବେ ନୁହେଁ,

ଏମିତି ଘର ମୁଁ ଭଲ ପାଏଁ ।

ଦେଖୁ ଦେଖୁ ଦିନ ଚାଲିଯାଏ,

ରୈନା ଝିଅ ତାଙ୍କ ଜନ୍ମ ନିଏ,

ଅଳି ଅଳି ପରୀ ତାଙ୍କ ସିଏ,

ଦି' ରୁ ପରିବାର ତିନି ହୁଏ ।

ଗର୍ବ କର ତୁମେ ଝିଅ ପାଇ,

କାରଣ ଅମୂଲ୍ୟ ଧନ ସେଇ,

ବାପା-ମାଆ କଥା ମାନୁଥାଇ,

ନାଆଁ କରୁ ସେ ତ ବଡ ହୋଇ ।

ଝିଅ ଯାଏ ଶାଶୁ ଘରେ ଚାଲି,

ହେଲେ ପାରେନା ସେ ବାପ ଭୁଲି,

ଉଠୁ ତହିଁ ତୁମ ଛାତି ଫୁଲି,

ବିତୁ ଦିନ ତୁମ ହଲି ଝୁଲି ।

ହସୁଥାଉ ତୁମ ପରିବାର,

ପ୍ରତିଦିନ ଯେତେ ମାସ ବାର,

ମଙ୍ଗଳ କାମନା ସଭିଙ୍କର,

ଶୁଭକାମନା ବି ଆଜି ମୋର ।