ରାଧିକା ନୟନ

କେବେ ଆସିବେ ମୋର ଗିରିଧର ବେଣୁଧର,

କେବେ ପୁଣି ଶୁଣିପାରିବି ବଇଁଶୀରୁ ସପ୍ତସୁର,

ତୁମେ ହେଲ ମୋର ଲଳିତ ମୁଦିତ ଲୀଳାଧର,

ନିକାଞ୍ଚନ ନିଷ୍ପ୍ରଭ ଲାଗୁଛି ବୃନ୍ଦାବନ ଯମୁନା ତୀର ।

କେବେ ଯେ ହେବ ତୁମ ସହ ସମ୍ମୋହିତ ସାକ୍ଷାତକାର,

କେବେ ଶୁଣିବି ପ୍ରିୟତମଙ୍କର ପ୍ରେମତରଙ୍ଗର ଝଙ୍କାର,

ମୋ ବଂଶୀଧର ହେଉଛନ୍ତି ମୋର ମୃଦୁହାସର ଆଧାର,

ତାଙ୍କ ଦର୍ଶନ ହେତୁ କେନ୍ଦ୍ରିତ ଅଛନ୍ତି ମୋ ସମଗ୍ର ବିଚାର ।

ପ୍ରିୟତର ପୀତାମ୍ବରଙ୍କ ବଦନ ଯେ କେତେ ନିଆରା,

ଅଟକୁନି ଏ ରାଧା ଆଖିରୁ ନିର୍ମଳ ନିର୍ଝର ଅଶ୍ରୁଧାରା,

ମୋ ନିଦ୍ରା ବିଶ୍ରାମକୁ ଦେଇସାରିଛି ପ୍ରୀତିକର ପହରା,

ତୁମ ସାମୀପ୍ୟ ସାନ୍ନିଧ୍ୟ ଯେ ସମୁଚ୍ଚ ସାନନ୍ଦ ଆନନ୍ଦ ଭରା ।

ତୁମ ସ୍ନେହ ମୋ ପାଇଁ ନୀହାର,

ତୁମ ପ୍ରୀତି ମୋ ହେତୁ ତୁଷାର,

ତୁମ ସ୍ମିତହାସ ଶିଶିରର ସାର,

ତୁମ ବିନା ମୁଁ ଯେ ପୁରା ଅସାର ।

ତୁମ ପାଇଁ ରଖିଛି ବହୁ ସର ନବନୀତ ଦହି ପସରା,

ତୁମେ ଆମ ଅତି ଅପେକ୍ଷିତ ଅଦ୍ଵିତୀୟ କ୍ଷୀରଚୋରା,

ତୁମ ସହ ବ୍ୟତୀତ ମଧୁର କ୍ଷଣ ହେଲେ ଅପାସୋରା,

ତୁମେ ହେଲ ଏ ରାଧିକା ନୟନର ତରୁଣ ଅରୁଣ ତାରା ।