ପତି ପତ୍ନୀ

ଗୋଟିଏ ମୁଦ୍ରାର ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ଵ ସମ

ପତି ପତ୍ନୀ ଯେ ନାମ ତାଙ୍କର,

ତାଙ୍କରି ମିଳନେ ସଦା ହସୁଥାଏ

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଭରା ଏ ସଂସାର ।

ଗୋଟିଏ ଡାଳରେ ଦୁଇ ବୃନ୍ତ ରୂପେ

ହୋଇଥାନ୍ତି ସଦା ଠିଆ,

ତାଙ୍କରି ଆଲ୍ହାଦେ ନାଚି ଉଠେ ଆଜି

ଏ ମିଛ ମାୟାର ଦୁନିଆ ।

ଜଣଙ୍କର ପାଇଁ ଆନ ଜଣେ ବନ୍ଧା

ଏ କଥା ସଭିଏଁ ଜାଣି,

ନିଜେ ଜଳି ଜଳି ସଂସାର ମଧ୍ୟରେ

ସୁଖ ଦେଇଥାନ୍ତି ଆଣି ।

ପତିର ସୁଖରେ ପତ୍ନୀ ସୁଖି ହୁଏ

ପତିର ଦୁଃଖରେ ଦୁଃଖୀ,

ଉତ୍ତମ ପତ୍ନୀର ଲକ୍ଷଣ ଏହିଯେ

ଏକା ଚକାଡୋଳା ସାକ୍ଷୀ ।

ସହିଷ୍ଣୁତା, ଧୈର୍ଯ୍ୟ , ସେନେହ ସୋହାଗେ

ପରିବାର ହୁଏ ଗଢ଼ା,

ସେହି ପରିବାର ସ୍ୱର୍ଗ ପରି ଲାଗେ

 ଦୁହେଁ ତ ଦୁହିଁଙ୍କ ସାହା ।

ସୁଖ ଦୁଃଖ ଭରା ସଂସାର ଜଂଜାଳ

ଦୁହେଁ ତ ନିଅନ୍ତି ବୋହି,

ହୃଦୟର ଯେତେ ଅକୁହା କାହାଣୀ

ଶୋକ, ଦୁଃଖ ଚାପି ଦେଇ ।

ଜଣଙ୍କର ବିନା ଆନ ଯେ ଅପୂର୍ଣ୍ଣ

ଏକଥା ସଭିଙ୍କୁ ଜଣା,

ପରସ୍ପର ଦୁହେଁ ସ୍ନେହ, ପ୍ରେମ ବାଣ୍ଟି

ନହୁଅନ୍ତି ବାଟ ବଣା ।

ପତି ପତ୍ନୀଙ୍କର ବନ୍ଧନ ଅଟଇ

ସତେ ରାଧାକୃଷ୍ଣ ମୂର୍ତ୍ତି,

ପତଙ୍ଗ ପରାୟେ ନିଜେ ଜଳି ଜଳି

ସୁଖ ପ୍ରୀତି ଢାଳି ଦ୍ୟନ୍ତି ।

ପତିପତ୍ନୀ ନାମ ସାର୍ଥକ ହୁଅଇ

ସଂସାର ସୁଖେ ବାହିଲେ,

ହାତେ ହାତ ରଖି ପାଦେ ପାଦ ରଖି

ଚାଲୁ ଥିଲେ ପଥ ଭଲେ ।

ପତିପତ୍ନୀଙ୍କର ଅପୂର୍ବ ମିଳନେ

ସଂସାରେ ଦିଅନ୍ତି ନବରତ୍ନଟିଏ ଭେଟି,

ସେହି ନବ ରତ୍ନ ନାଆଁ କରେ ପୁଣ

ସନ୍ତାନ ଅଟେ ନାମଟି ।

କ୍ଷଣ ଭଙ୍ଗୁର ଏ ଦୁନିଆଟା ପରା

ନିମିଷକେ ହେବ ଚୁନା,

ସୁସମ୍ପର୍କଟା ଗଢି ହୋଇଥାଏ

ପତିପତ୍ନୀ ମଧ୍ୟେ ଥିଲେ ଉତ୍ତମ ବୁଝାମଣା ।