ପଥହୁଡା

ପଥହୁଡା ମୋର ଉତ୍କଳ ସନ୍ତାନ

ବିବେକକୁ ଭୁଲି ସାଜିଛ ଅଜ୍ଞାନ

ଗଢ଼ିଛି ସେ ପରା ତୁମ୍ଭରି ଜୀବନ

କେମନ୍ତେ କରୁଛ ମାତୃ ଅପମାନ ?

ସ୍ୱଚ୍ଛ ଜଳଧାରା ଶୀତଳ ପବନ

ନାନା ଶସ୍ୟରାଶି ତା' ବକ୍ଷର ଦାନ

ଓଡ଼ିଆ ଭାଷା ମୋ' ଅମୃତ ସମାନ

ଭୂଲିଗଲ କିମ୍ପା ସାଜି ଯେ ବିଦ୍ୱାନ ?

ଯାହାରି କୋଳରେ କରି ଅଧ୍ୟୟନ

ଅର୍ଜିଲ ଅନେକ ମାନ ଓ ସମ୍ମାନ

ତା ମାଟି ମହକ ନଦୀ ଗିରି ବନ

ବିଦେଶରେ କିବା ପଡୁନି କି ମନ ?

ବିକାଶ ପଥରେ ଇପ୍ସିତ ଆସନ

ବୋଲାଇବା ପାଇଁ ଅଜେୟ ରାଜନ

ମାତୃଭୂମି କଲ ନିର୍ବିଘ୍ନେ ବର୍ଜନ

କେମିତି ହୋଇଲ ଏପରି କୃତଘ୍ନ ?

ଧର୍ମ ସଂସ୍କୃତିରେ ଉତ୍କଳ ମହାନ

ନୃତ୍ୟ ଗୀତ କଳା ଅମୂଲ୍ୟ ଭୂଷଣ

ରଖିବାକୁ ଭାଷା ସାହିତ୍ୟ ଅକ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ବୋଲି ତୁ କରୁ କି ଚିନ୍ତନ ?

ମନେ ଅନ୍ଧକାର ହୋଇଛି ଆଚ୍ଛନ୍ନ

ଦେଖିପାର ନାହୁଁ ମାଆର କଷଣ

ପୁତ୍ର ବିନା ପ୍ରାଣ କରୁଛି ରୋଦନ

ଫେରିଆସ ଧନ ଦେଉଛି ଆହ୍ୱାନ ।