ପ୍ରତୀକ୍ଷା

ଜୀବନପାତ୍ର ମୋ ଶୂନ୍ୟତାରେ ଭରା

     ପ୍ରୀୟା ତୁମପାଇଁ ଝୁରେ,

ବିରହ ଵିଧୁରା ହୃଦୟର ଭାଷା

     କହିବି ପାରେନା ଥରେ |

ଭଲ ମୁଁ ପାଉଛି ଏକା ମୁଁ ତୁମକୁ

     ମୁଗ୍ଧ ଅନ୍ତର ଖୋଲି,

ଅଙ୍ଗୀକାର ତୁମେ କରିଛତ ନିଜେ

      ଦେଇଅଛ ପ୍ରୀତି ଢାଳି |

ପ୍ରଥମ ବସନ୍ତେ ଝରା ବଉଳରେ

      ତୁମେ ଆସିଥିଲ ଝରି,

ପ୍ରୀତିର ମହକ ଆଘ୍ରାଣେ ଅଧୀର

      ହୃଦୟ ମୋ ଗଲା ଭରି |

ସେଦିନର ସ୍ମୃତି ଆଜିବି ଝୁରୁଛି

      ଅଳସ ଆଖିର ଭାଷା,

ପଢ଼ିଥିଲି ମଗ୍ନେ ନୟନେ ନୟନେ

      ଅଙ୍କିଥିଲ ଯେଉଁ ଆଶା |

ନୀରବ ମନର ଅକୁହା ବେଦନା

      ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭରେ ଆଜି,

ଗୋଧୂଳିର ରଙ୍ଗ ମିଳେଇ ଯାଉଛି

      ଫଗୁଣ ଯାଉଛି ହଜି |

ତଥାପି ତୁମର ଫେରିବା ବାଟକୁ

      ପ୍ରତୀକ୍ଷା ମୋ ଦୀର୍ଘ ସାଥି,

ତୁମକୁ ଭୁଲିବା ହେବନି ଜୀବନେ

       ମଧୁ ଭରେ ତୁମ ସ୍ମୃତି |

ଅନାବିଳ ପ୍ରେମ ହୁଏ ଚିରନ୍ତନ

       ଥିଲେ ବି ବିରହ ଜ୍ୱାଳା,

ଜହ୍ନର ଜୋଛନା ଭରିବ ଜୀବନେ

       ଆସିବ ଦିନେ ସେ ବେଳା ।