ପ୍ରତାରଣାସର୍ବସ୍ୱ ଜୀବନ, ବଢଇ ଦହନ
ପ୍ରତାରଣାସର୍ବସ୍ୱ ଜୀବନ, ବଢଇ ଦହନ
ସୃଷ୍ଟି ଚାଲେ ସମୟର କରାଳ
ବିଧି ବିଧାନରେ
ହେଉଅଛେ ଆତ ଯାତ ଆଲୋକ
ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ।
ଗତି କରିବା ବଡ଼ ବିଚିତ୍ରତା ମଧ୍ୟେ
ସଂସାର ନାଵରେ
କାହା ବିନା ଜୀବନର ଶେଷ ଗତି
ପଥ ବଦଳି ନପାରେ ।
ତଥାପି କୁହେ ତୁମ ବିନା ମୁଁ ପାରିବିନି
ଵଞ୍ଚି ଦୁନିଆରେ
ଆଶା ଭରସାରେ କରୁ ଗତି କେହି
ହେବେ ସାହା ଚଲାପଥରେ ।
ସାଥୀ ବିନା ହୃଦୟ ବେଦୀରେ ବିଧୁର
ବେଦନା ଯାଏ ଭରି
ଆଖିରେ ଆଣୁଛେ ଲୋତକର ଧାରା
ଅତୀତକୁ ଝୁରି ଝୁରି ।
ସେନେହର ବୃକ୍ଷ ମଣିଷ ମନରେ
ଭରେ ମିଠାମିଠା ଫଳ,
ଛୋଟରୁ ବଡ ହୁଏ ପ୍ରାଣୀ ପାଇ
ପୃଥିବୀ ମାତାର କୋଳ ।
ପ୍ରେମ ବିନା ଲାଗେ ସଂସାର ଫିକା
ଫିକା ଫଗୁଣର ମାସ
କୋଇଲିର ଛନ୍ଦ ହୁଏ ବିଚ୍ଛନ୍ଦ
ନଫେରିଲେ ମଧୁ ମାସ ।
ଚାଲେ ଜୀବନ ନଥିଲେ ଆଲୋକ ଓ
ଯଦି ଛାଏ ପୁରା ଅନ୍ଧାର,
ନଥିଲେ ଚନ୍ଦ୍ରର ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା, ନଥିଲେ ମଧ୍ୟ
ତୀକ୍ଷଣତା ସୂର୍ଯ୍ୟର ।
ଲୋଭ ଓ ସ୍ୱାର୍ଥର ପ୍ରଭାବେ ଅଭାବ ଘଟେ
ମଣିଷତ୍ୱ ମନୁଷ୍ୟର
ଆନ୍ତରିକତାର ଅଭାବ ଭିତରେ, ମାୟା
ଛିଡି ଯାଏ ଡୋରୀ ସମ୍ପର୍କର ।
ସମୟର କରାଳ ଗର୍ଭରେ ଫାଟ ଆସେ
ପ୍ରତ୍ୟେକ ରକ୍ତ ସମ୍ପର୍କରେ
ସେଥିରେ ଚୁନା ହୋଇପାରେ ମୋହ
ମାୟା ପରିବାର ସଂସାରରେ ।
ନଥାଉ ଝାଞ୍ଜି ପବନ, ନଥାଉ ତାରାର
ରଶ୍ମି, ଥାଏ ମନ ଭିତର ବହୁ ସପନ
ଥାଏ ଏଠି ଆଶା ଆଉ ନିରାଶା ଭିତରେ
କେଞ୍ଚାଏ ବିଶ୍ୱାସର ଜୀବନ ।
ବିଦାୟ ତ ନେବା ହୋଇଗଲେ ବେଳ,
ବାନ୍ଧିବା ଡୋରୀ ଏଇ ଜୀବନର
ବିତି ଥିବା କଥା ମନେ ପଡି ମଧ୍ୟ ବ୍ୟସ୍ତ
ଲାଗେ ମନର ଭିତର ।
ପ୍ରତାରଣା ସର୍ବସ୍ୱ ଜୀବନେ ବଢଇ ଖାଲି
ଦହନ, ତାକୁ ମନରୁ ଦେବା ପୋତି
ତ୍ୟାଗ ବଳେ ମିଳି ପାରିବ ସମସ୍ତ ସୁଧା
ଅନୁରାଗ, ପ୍ରେମ, ପ୍ରୀତି ଓ ଶାନ୍ତି ।