ପ୍ରଣାମ ହେ ମହାବାହୁ

କର୍ମରେ ରହିଛି ଭାବବି ଜାଣିଛି

ଧର୍ମବି ଜାଣିଛି ମୁହିଁ ,

କିନ୍ତୁ ଦୁହିତାର ଦୁଇ କୂଳ ହିତ

ପ୍ରଥମ ଧର୍ମ ମୋ ପାଇଁ ।

ତୋ ବଡ଼ ଦେଉଳ ଯାଇ ପାରୁନାହିଁ

ଦୁଆରେ ଦେଉଛି ଝୋଟି ,

ପଞ୍ଚ ମୁରୁଜ ମୁଁ ଚଉଁରାରେ ଲେଖି

ମୁଣ୍ଡରେ ମାରିଛି ମାଟି ।

ଏ ଭବ ବନ୍ଧନ ତୋର ଦିଆ ଦାନ

ବେଶି ଆଶା କରିନାହିଁ ,

ଯେତିକି ଦେଇଛୁ ସେତିକି ପ୍ରାରବ୍ଧ

ପୂର୍ଣ୍ଣତା ପୁଣ୍ୟ ମୋ ପାଇଁ ।

ବଡ଼ ଭକତ ମୁଁ ନୁହଁରେ ତୋହର

ପଦେ ପଦେ ହେବୁ ସାହା , 

ମାନବର ସେବା ମାଧବର ସେବା

ଏହି ମୋ ଜୀବନ ରାହା ।

ଜୀବ ଦୟା ଭାବ ରଖିଛି ମନରେ

ପୁଣ୍ୟ କାର୍ତ୍ତିକ ମହତ୍ତ୍ୱ ,

ତାଙ୍କରି ଖୁସିରେ ତାଙ୍କରି ଆଖିରେ

ଦିଶେ ମତେ ତୋର ସତ୍ତ୍ଵ ।

ଘଣ୍ଟା ଘଣ୍ଟା ଧରି ପୂଜା କରି ନାହିଁ

ସଙ୍କୀର୍ତ୍ତନ କରି ନାହିଁ ,

ତୋ ନାମ ରସକୁ ଅନ୍ତରେ ସୁମରି

ଶରଣ ମାଗୁଛି ମୁହିଁ ।

ଯେତେ ଦିନ ଥିବି ଏ ଧରା ଧାମରେ

ତୋର କୃପା ଟିକେ ଦେବୁ ,

ସେବା ସର୍ବଶ୍ରେଷ୍ଠ ପ୍ରଥମ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ

ଶେଷ ଯାଏ ଚଳାଇବୁ ।

ତୋର କୃପାପାଇଁ ଲୋଡ଼ାନାହିଁ ମୋର

ଜ୍ଞାନ, ଧ୍ୟାନ ପ୍ରୟୋଜନ ,

ଯେତିକି କରମ ଧରମକୁ ଚାହିଁ

ସେତିକି ମୋ ଆୟୋଜନ ।

ଏତିକି ଅଳି ମୋ ରଖିବୁ କାଳିଆ

ଦୁଃଖ ଦେବୁନି କାହାକୁ ,

ମୋ ଜୀବନ ପଛେ ନେବୁରେ କାଳିଆ

ପ୍ରଣାମ ତୋର ପାଦକୁ ।

ଯଦି ତୋର ଦୟା ହେବରେ କାଳିଆ

ସେବା କାର୍ଯ୍ୟ କରୁ କରୁ ,

ନଶ୍ୱର ଦେହରୁ ଆତ୍ମା କାଢ଼ି ନେବୁ

ଅପରାହ୍ନ ଗୋଧୂଳିରୁ ।

ସବୁରି ଆତ୍ମାରେ ତୋ ଆତ୍ମା ବସିଛି

 ଅନୁଭବ ଏଇ ରହୁ ,

ସବୁ ମାସ ମୋର କାର୍ତ୍ତିକ ମାହାତ୍ମ୍ୟ

ପ୍ରଣାମ ହେ ମହାବାହୁ ।