ଅବ୍ୟକ୍ତ ସ୍ଵର

ଅଦେଖା ପୃଷ୍ଠାର ଅଲେଖା ଶଦ୍ଦ ମୁଁ

ଅଖୋଜା ସଦା ସର୍ବଦା,

ଅନାମିକା ବୋଲି ଅନୁଭବ ହୁଏ 

ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ଅଧ୍ୟାୟ ସଦା।

ଅଧୁରା ରହିଲା ଅନେକ ସପନ

ଅସ୍ତଗାମି ସୂର୍ଯ୍ୟ ପରି ,

ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ଏ ,ଅଳିକ ଜୀବନେ

ଅଭାବି ଭାବକୁ ଧରି।

ଅଭୁଲା ଅତୀତ ଅବ୍ୟକ୍ତ ସେ କ୍ଷତ

ଅସରନ୍ତି ଦୁଃଖ ଦିଏ,

ଅନୁଭବ ଆଉ ଅନୁଭୂତି କହେ

ଅଲୋଡ଼ା ଜୀବନ ଇଏ।

ଅନ୍ତରଙ୍ଗ କେହି ଅନ୍ତର ବେଦନା 

ଅଜାଣତେ ଯଦି ଜାଣେ ,

ଅନେକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭବ ହୁଏ

ଅସମୟେ ଲୁହ ଆଣେ ।

ଅଳଙ୍କାର ଦେଇ ଅଳଙ୍କୃତ ଶଦ୍ଦେ

ଅପବାଦ ଅପମାନେ ,

ଅତି ଦୁଃଖ ଦେଇ ଅଣାୟତ ହୁଏ 

ଅବ୍ୟକ୍ତ କୋହ ଜୀବନେ ।

ଅଲଣା ତିଅଣ ଅରୁଚି ଲଗାଇ

ଅଜଣା କାହାକୁ ଅବା,?

ଅଲୋଡ଼ା ମଣିଷ ଅନାଦର ସଦା

ଅବାଞ୍ଛିତ ସତେ କି,ବା' !?

ଅମଡ଼ା ପଥରେ ଅଭାବି ସମ୍ପର୍କ

ଅପସରି ଇଚ୍ଛା ନେଇ ,

ଅନୁକମ୍ପା ଏବେ ଅନୁମତି ଲୋଡ଼େ

ଅଦିନେ ଝଡ଼ିବା ପାଇଁ ।