ପ୍ରଣାମ ହେ ଗୁରୁ

ଶିଳାରୁ ସାଜିଲି ମୂର୍ତ୍ତି  

ମାଟିରୁ କଳସ

ଅନ୍ତରେ ଭରିଲ ମୋର 

ଜ୍ଞାନର ପୀୟୁଷ ।

ଅନ୍ଧକାର ପଥଧାରେ 

ଢାଳି ଦିବ୍ୟାଲୋକ 

ଲଭିଲି ଜୀବନେ ଯେଉଁ 

ଅପୂର୍ବ ପୁଲକ ।

ହାତ ଧରି ଦେଖାଇଲ 

ଚାଲିବାର ରାହା 

ସବୁ ଦୁଃଖ ଆପଦରେ 

ତୁମେ ପରା ସାହା ।

 ଯାହା ସୁଦୟାରୁ ଦିନେ 

 କଲି ଭୂମି ସ୍ପର୍ଶ

ପାଳିଲା ଯତନେ ଦେଇ 

ଅମୃତ ପରଶ ।

ଯେଉଁ ଚାରୁ ଚିତ୍ରପଟ 

ଦେଖି ଚଉଦିଗେ 

ଚଞ୍ଚଳ ହୁଅଇ ପ୍ରାଣ 

ଅଧୀର ଆବେଗେ ।

ପଠାଇଛନ୍ତି ଧରାକୁ

 ଯେଉଁ ଦିବ୍ୟସ୍ରଷ୍ଟା

ଯା' ଲାଗି ଲେଖା ହୋଇଛି 

ଜୀବନର ପୃଷ୍ଠା ।

ମଥାପରେ ଅଛି

 ଗୁରୁଜନଙ୍କ ଆଶିଷ

ଲଘୁଜନେ ସ୍ନେହ ବଳେ 

କରିଛନ୍ତି ବଶ ।

ସେହି ଗୁରୁ, ପିତା , ମାତା, 

ପ୍ରକୃତି, ଈଶ୍ବର 

ତାଙ୍କ ପବିତ୍ର ପୟରେ 

କୋଟି ନମସ୍କାର ।