ପ୍ରଳାପ

ଜୀବନଟା କେବେ ବିପର୍ଯ୍ୟସ୍ତ

ଜୀବନଟା କେବେ ଅଭିଶପ୍ତ

ଏଠି ଆଶା ଅସୁମାରୀ

ସମୟର ତାଡନାରେ ସମୟ ଅଭାବ

ମାନବଟା ଯନ୍ତ୍ରଟିଏ ସିନା 

   ହେଲେ ଏଠି ସୁଯୋଗ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ

ହେଲେ ବନ୍ଧୁ

   ରାଜନୀତିର ପଶାପାଲିରେ 

   ମଣିଷ ଖୁବ୍ ଧୁରୀଣ ଆଉ ବିଶାରଦ ।

ଗଛର ଛାଇ 

ମଣିଷର ହାଇ ଭଳି

ଏଠି ମାନବବାଦର ପଡେ ଯବନିକା,

ଜନମରୁ ଜମନକିରା

ମୃତ୍ୟୁ'ର ପତିଆରା

ଏଠି ଡାକ୍ତର ରୋଗିଣା

ଆଉ ଶିକ୍ଷକ ମୁରୁଖ

ଅନ୍ଧ ରାଇଜରେ ଡାକପଡେ

      ଆଇନାରେ ଦେଖିବାକୁ ମୁଖ

ଏଠି ସବୁ ସ୍ବାର୍ଥପର-ଅଲୋଡ଼ା ବିବେକ

ବଦନାମ ଗଳିର ଚାଟୁକାର

              ଅଭଦ୍ର କାମୁକ ।

ଜନମରୁ ଜମନକିରା

ଜୀବନେ ଜୀବିକା

ସ୍ବପ୍ନ ବିଳାସୀ ମଣିଷର

ଦମ୍ଭ ଭାଙ୍ଗେ

ସ୍ବପ୍ନ ହଜେ

       - ଅପାସୋରା ଛଳନାର ରାସ୍ତା,

ସବୁ ମିଳେ ଫୁଟପାଥ୍ ପରେ

ସୁଖ ଭୋଗ 

ପୁଳା ପୁଳା ଟଙ୍କା

ହେଲେ ବନ୍ଧୁ ମିଳେନା ବିବେକ

     ଅପ୍ରିୟ ସତ୍ଯର ପ୍ରଳାପ

     ମଣିଷପଣିଆ ପରା ଶସ୍ତାରେ ହୀନସ୍ତା ।

ଦୋଷୀ କିଏ ?

କାହାକୁ ବା' ଦୋଷ ଦେବା କୁହ ?

ନରୋତ୍ତମ ଦାସ କୁହେ ଭାଇ

      ଏଠି କୋଉ ଶଳା ସଚ୍ଚା ନୁହଁ ।