ପ୍ରିୟତା ପଥରେ

ପ୍ରିୟତା ପଥରେ ପ୍ରଣୟର ପୁଷ୍ପ

ପ୍ରୀତି ପ୍ରେମେ ପରି ପୂର୍ଣ୍ଣ ସେ ରୂପ

ପ୍ରାକୃଟ କରଇ ପ୍ରେମ ଅନୁରାଗ

ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ଅଙ୍ଗି ତୁମେ ଅଟ ପ୍ରେମ ଦୁର୍ଗ ।

ମନ୍ଦ ମନ୍ଦ ତୁମ ହାସ୍ୟ କୋରକ

କ୍ଷୁର୍ଣ୍ଣ କରେ ଅନ୍ତ ହୁଏ ବିଦାରକ

ଚଞ୍ଚଳତା ଭରା ନୟନ ପାଖୁଡା

ଚାହାଣୀ ରେ ଛନ୍ଦ ମଧୁର ସେ ପୀଡା ।

ରକ୍ତିମ ଗୋଲାପ ପାଖୁଡା ଅଧରେ

ଅମିୟ ତୁଲ୍ୟ ବାର୍ତ୍ତା କର ସୁଧିରେ

ପ୍ରେମ ଦୀପ୍ତେ ତୁମ୍ଭ ମୁଖ ଉଜ୍ଜଳିତ

ତୁମ୍ଭ ଦିବ୍ୟ ଗୁଣେ ମୁହିଁ ପ୍ରଲୋଭିତ ।

ଚାରୁ କାୟା ହେମାଙ୍ଗୀ ଆନ କେ ହେବ

ଅଳଙ୍କାରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ତୁମ୍ଭ ରୂପ ଅପୂର୍ବ

ପଟ୍ଟ ବସ୍ତ୍ର ସଙ୍ଗେ ପଦଙ୍ଗଦ ଶବ୍ଦ

ସୁନ୍ଦରୀସାର ଦେଖି ପ୍ରେମେ ଆବଦ୍ଧ ।

ପ୍ରିୟତମା ପ୍ରେମ ପ୍ରଣୟ ଉତ୍ତମ

ସ୍ପର୍ଶ ଶିହରଣ ଅଟେ ମନୋରମ

ନିର୍ଜନତା ରେ ଯେବେ ସମ୍ମୁଖେ ବସ

ମାନସ ପଟ୍ଟରେ ଯେ ସୁସଞ୍ଚ ହସ ।

ମନ ପ୍ରଭାବନ୍ତ ତୁମ ଉପସ୍ଥିତେ

ବିଷଦ ଅନ୍ଧାର ରହେ ନାହିଁ ସ୍ଥିତେ

ଜ୍ୟୋତି ମୋତି ତୁମ୍ଭ ଆହ୍ଲାଦ କୁ ଦେଖି

ମ୍ରିୟମାଣ ଅନ୍ତ ହୋଇ ଯାଏ ସୁଖି ।

ପ୍ରେମ ଗଭୀରତା ମରମେ ଭେଦଇ

ନିର୍ମଳ ପଣ ରେ ଗାମ୍ଭୀର୍ଯ୍ୟ କରଇ

ପ୍ରେମ ପାରାବାର ପଥେ ବିଭୋର

ଅନ୍ତଃକରଣର ମୋ ପ୍ରେମେ ଆବୋର ।

ପ୍ରିୟତା ପଥ ରେ ପଥିକ ଟେ ହୋଇ

ଚାଲିବା ଉତ୍ସୁକ ମୁଁ ସଦା ତା ପାଇଁ

ଆଜୀବନେ ଜୀବନ କରି ରଖିବି

ପ୍ରିୟତମା କୁ ମୋ ପ୍ରେମେ ବାନ୍ଧିବି ।