ପ୍ରିୟାର ଓଢଣୀ

ମାୟାବିନୀ ସାଜି ଆସଇ ମୋ ପ୍ରିୟା

ଶରତର ସନ୍ଧ୍ୟାରେ

କାଶତଣ୍ଡୀ ମଧ୍ୟେ ଲୁଚିଯାଏ ସେ

ନାଲି ଓଢଣୀ ତା ଦିଶୁଥାଏରେ ।

ଦେହରୁ ଝରେ ତା ପ୍ରୀତିର ବନ୍ୟା

ଚାଲିଗଲେ ପଦ୍ମ ଫୁଟେ

ନାଲି ରଙ୍ଗର ସେ ଓଢଣୀ ତଳେ

ମୁରୁକି ମୁରୁକି ହସେ ।

ହଲାଇ ଗଛର ପତର ରାଶି

ଆସଇ ଯେବେ ପବନ

ତା ଦେହର ବାସ୍ନା ପାଇବାକୁ ଟିକେ

ପାଗଳ ହୁଏ ମୋ ମନ ।

କାଶତଣ୍ଡୀ ଫୁଲ ଗୀତଗାଇ ନାଚେ

ପ୍ରିୟା ମୋର ଯାଏ ଲୁଚି

ଜହ୍ନ ଆସେ ଉଇଁ ଫୁଟି ଉଠେ କଇଁ

ମୋ ହୃଦୟ କମ୍ପୁଅଛି ।

ଖୋଜି ଖୋଜି ଯେବେ

ପାଏନାହିଁ ତାକୁ

ନାଲି ଓଢଣୀଟିଏ ମୁଁ ପାଏ

କେବେ ଫେରିବ ମୋ ଅପସରି ପ୍ରିୟା

ଦିନ ଗଣି ହେଉଥାଏ ।

ସେ ନାଲି ଓଢଣୀ ସ୍ମୃତି ଯେ ମୋହର

ମୁଁ ଯେ ବେସାହାରା ପ୍ରେମିକ

ଆରମ୍ଭ ହଉ ହଉ ଭାଙ୍ଗିଗଲା ମୋର

ପ୍ରେମର କୋଣାର୍କ ।