ପ୍ରିୟାର ଓଢଣୀ

ଅସ୍ତଗାମୀ ରବି ଲୋହିତ କିରଣ

ନିମ୍ନଗାର ନୀର ଛୁଏଁ

ସାଙ୍ଗ ସାଥୀ ମେଳେ ପ୍ରିୟା ମୋର ନିତି

ସଞ୍ଜୁଆ ଆସରେ ଯାଏ |

ନାଚି,ଗାଇ,ଖେଳି,ଓଦା ବାଲି ତୋଳି

ନିତି ଗଢ଼େ ବାଲି ଘର

କଳ୍ପନାରେ ମଜ୍ଜି ବୟସ ବରଜି

କ୍ଷଣେ ହୁଏ ସ୍ୱପ୍ନାତୁର |

ନଦୀ ଆର ପଟୁ ଦୁଷ୍ଟ ମଳୟଟା

ପାଣି ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ ଆସେ

ମୋ ପ୍ରିୟା ଦେହରୁ ନାଲି ଓଢଣୀଟା

ଅଦୂରରେ ନେଇ ଖୋସେ |

ଖିଲି ଖିଲି ହସି ପ୍ରିୟା ମୋର ଧାଏଁ

ତା' ଓଢଣୀ ପଛେ ପଛେ

ପାଦର ପାଉଁଜି ମଧୁର ଗୁଞ୍ଜନେ

ପ୍ରତିଧ୍ୱନି ହୋଇ ବାଜେ |

ବୃକ୍ଷ ଆଢୁଆଳେ ରହି ମୁଁ ସହାସ୍ୟେ

ପୁଲ୍ଲକିତ ହୁଏ ନିତି

ଶୀତ ଗଲା ପରେ ବସନ୍ତ ଆସିବ

ବହିବ ଚୋରା ଚଇତି |

ସଖୀ ମେଳେ ପ୍ରିୟା ଫେରି ଯାଏ ଘରେ

କୋମଳ କଟାକ୍ଷ ହାଣି

କହିଯାଏ ସତେ ରସିକ ନାଗର

କେବେ କରିବୁ ଘରଣୀ |

ଫୁଲ ସଵାରୀ ରେ ନେଇଯିବୁ ମୋତେ

ପର୍ଣ୍ଣ କୁଟୀରକୁ ତୋର

ଓଢଣୀ ଫାଙ୍କରୁ ଲୁଚି ଦେଖୁ ଥିବୁ

ସହାସ୍ୟ ବଦନ ମୋର |

ନୂଆ ସଂସାରଟା ଗଢ଼ିବା ସୁଖରେ

ଦୁହେଁ ମିଶି ମନଦେଇ

ପାଶୋରିବା ଯେତେ ବିରହ ବେଦନା

ମିଳନ ସଙ୍ଗୀତ ଗାଇ |

ନବ ପଲ୍ଲବରେ ପଲ୍ଲବୀ ଉଠିବ

ଶୁଷ୍କ ନିଃସଙ୍ଗ ତରୁ

ଫୁଲ ଫଳ ଭରି ହେବ ରୋମାଞ୍ଚିତ

ହସ ଝରିବ ଅଧରୁ |

ମୋ ପ୍ରିୟା ଓଢଣୀ ମୋ ଦେହରେ ଯେବେ

ଅଜାଣତେ ଯିବ ବାଜି

ସାତ ଜନମର ସାଇତା ସମ୍ପର୍କ

ପାଇଯିବି ନିଶ୍ଚେ ଖୋଜି |