ପ୍ରୀତି ସ୍ଵାକ୍ଷର

ହୃଦୟ ବୀଣାରେ ଗୋଧୂଳୀ ଲଗନେ,

   ବିହ୍ଵଳିତ ମନ ତଳେ

ପ୍ରୀତିର ସ୍ଵାକ୍ଷର ପ୍ରେମର ରାଗିଣୀ,

   ଅମୃତ ଛନ୍ଦ ତୋଳେ ।

ଆର୍ଦ୍ରଆତୁର ସନ୍ତାପିତ ପ୍ରାଣେ,

   ଆଲକ୍ତ ଅଳିନ୍ଦ ଡେଇଁ

ଯେଉଁ ଦିନ ତୁମ ପଦଯୁଗଳ,

   ଆସିଲା ଦରଜା ଦେଇ ।

ଆତ୍ମ ବୃନ୍ଦାବନେ ମୋହନ ମୁରଲୀ,

   ଛୁଇଁ ଛୁଇଁ ଗଲା ମୋତେ

ଉଜାଣି ବହିଲା ପ୍ରୀତିର ଯମୁନା,

  ଅଦିନେ କଦମ୍ବ ଫୁଟେ ।

ସ୍ୱପ୍ନାତୁର ଆଖି ଗବାକ୍ଷ ଫାଙ୍କରେ,

   ଖୋଜେ ତୋର ଚାନ୍ଦ ମୁହଁ

ଅନୁବନ୍ଧନର ପ୍ରଣୟ ରାଗରେ,

   ଅବଗାହିତ ମୋ ଦେହ ।

ଜୀବନର ଏହି ପାନ୍ଥଶାଳା କାନ୍ଥେ,

   ଚିତ୍ରିତ କରିଛି ନାଆଁ

ସୀମିତ ସୀମlନ୍ତେ ଅଙ୍ଗାରେ ଲେଖା

   ପ୍ରୀତି ମୁଲକର ଗାଁଆ ।

କେତେ ଅନାଗତ ବ୍ୟଥିତ ଯନ୍ତ୍ରଣା,

  ଅଭିମାନ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି

ପ୍ରୀତିର ସ୍ଵାକ୍ଷର କାଳିମା କାଳିରେ,

   କରିଦେଲ ପ୍ରିୟା ଇତି ଇତି ।