ପରିଧାନ ହିଁ ପରିଚୟ

ଜନୈକା ମହିଳା ପରିବା ନିମନ୍ତେ

ବାହାରିଲେ ବଜାରକୁ,

ଅଟୋ ଚାଳକ ଟେ ପଚାରୁଛି "ମାଆ"

ଅଟୋ ଲାଗିବ ଯିବାକୁ ।

ମନା କରିଦେଇ ମହିଳା ଜଣକ

ଚାଲିଲେ ଆଗକୁ ମାଡି଼,

ତହିଁ ପରଦିନ ଝିଅକୁ ତାଙ୍କର

ବିଦ୍ୟାଳୟେ ଗଲେ ଛାଡି଼।

ଲେଉଟି ଆସନ୍ତେ ସେହି ଅଟୋବାଲା

ପଚାରଇ ଝାଡି଼ ଗଳା,

ମର୍କତ ନଗର ଯିବକି "ଭଉଣୀ"

ମନାକଲେ ସେ ମହିଳା ।

ତୃତୀୟ ଦିବସେ ବାନ୍ଧବୀ ଘରକୁ

ବାହାରନ୍ତି ସିଏ ଯେବେ,

ପୂର୍ବ ଅଟୋବାଲା ପଚାରଇ ଆସି

"ମାଡାମ୍‌" କୁଆଡେ ଯିବେ ?

ବାନ୍ଧବୀ ଘରର ଠିକଣାଟି ଦେଇ

ଅଟୋରେ ବସିଲା ପରେ,

ପଚାରନ୍ତି ସିଏ ଅଟୋ ଚାଳକକୁ

କହିବକି ମୋତେ ଥରେ ।

ପ୍ରଥମ ଦିନରେ ଡାକିଥିଲ "ମାଆ"

"ଭଉଣୀ" ଦ୍ଵିତୀୟ ଦିନେ,

ଆଜି ପୁଣି ମୋତେ ଡାକିଲ "ମାଡାମ୍‌"

ସନ୍ଦେହ ଜାଗଇ ମନେ ।

କହେ ଅଟୋବାଲା ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ

ଶାଢ଼ୀ ତୁମେ ପିନ୍ଧିଥିଲ,

ଏଣୁ "ମାଆ" ବୋଲି ଡାକିଥିଲି ଯେଣୁ

ମାଆ ପରି ଦିଶୁଥିଲ ।

ଦ୍ବିତୀୟ ଦିନରେ ଶଲ୍‌ୱାର୍ କୁର୍ତ୍ତାରେ

ଲାଗିଲ "ଭଉଣୀ" ଭଳି,

ଜିନ୍ସ୍‌ ଟପ୍‌ ପିନ୍ଧା ଆଧୁନିକା ଆଜି

ଏଣୁ "ମାଡାମ୍‌" ଡାକିଲି ।

ଶାଳୀନତା ଭରା ପରିଧାନ ଦେଖି

ମନେ ଜାଗଇ ସମ୍ଭ୍ରମ,

ଅଶାଳୀନ ବେଶଭୂଷା ଯେ ନୁହଇ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଅନୁକ୍ରମ ।

ଆଧୁନିକତା ର ନାଆଁରେ କଦର୍ଯ୍ୟ 

ପୋଷାକ ଯେ ଅତିଶୟ,

କିଏବା ନଜାଣେ ଆଜିର ଯୁଗରେ 

ପୋଷାକ ହିଁ ପରିଚୟ ।