ପ୍ରେମ ପଥ ଖସଡ଼ା

ଭଲ ପାଇବାର    ଏଇ ନିଦର୍ଶନ

   ଦୁଇଟି ଆତ୍ମା ମିଳନ

ନବ ଯଉବନେ   ଅବାଧ୍ୟ ଫଗୁଣେ

    ଭରେ ନୂଆ ଉନ୍ମାଦନ ।

ମନ ଉଡ଼ିବୁଲେ  ପରୀ ରାଇଜରେ

    ଖୋଜୁଥାଏ ସାଥିଟିଏ

ଆଖି ଦେଖୁଥାଏ  ରଙ୍ଗୀନ ଦୁନିଆଁ

     ମନଲାଖି ଫୁଲଟିଏ ।

କେଜାଣି କେବେଳେ ଦୁଇଟି ମନରେ

     ଅଜାଣତେ ହୁଏ ପ୍ରେମ

ଅଜଣା ରଜ୍ଜୁରେ ବାନ୍ଧି ହୋଇ ଦୁହେଁ

     ନମାନନ୍ତି ବାଧାବିଘ୍ନ ।

ଦୁଇକୂଳ ଖାଇ    ପୀରତିର ନଈ 

     ବହୁଥାଏ ଖର ସ୍ରୋତେ

ଖସିଗଲେ ଗୋଡ଼ ଟାଣିନିଏ ତୋଡ

     ଗଭୀରତା ଅନୁପାତେ ।

ନାହିଁ ଜାତି ନିତି    କି ଧନ ସମ୍ପତ୍ତି

    ତୁଚ୍ଛ ସବୁ ପ୍ରେମ ପାଶେ

ଭଗ୍ନି ପିତାମାତା   ବଇରୀ ଗଣିତା

    ବିରୋଧତା ଯେବେ ଆସେ ।

ପ୍ରେମର ପଥଟି    ଖସଡ଼ା ଶିଡିଟି

    ଆସେ ନାନା ବାଧାବିଘ୍ନ

ଦୈହିକ ପ୍ରେମରେ ବନ୍ଧା ହୋଇଥିଲେ

    କ୍ଷଣେ ହୋଇଯାଏ ଲୀନ ।

ଶାଶ୍ୱତ ପ୍ରେମରେ ଯୁଗଳ ବନ୍ଦୀରେ

    ଆସୁ ଯେତେ ବାଧାବିଘ୍ନ

ପର୍ବତ ପରାଏ     ସବୁ ସହିଯାଏ 

    ଶେଷେ ମିଳେ ଶୀର୍ଷ ସ୍ଥାନ ।

ବହିବା ବତାସ   କ୍ଷଣେ ହୁଏ ନାଶ

    ଦିଶଇ ନୂଆ ସକାଳ

ରକ୍ତ ସମ୍ପର୍କୀୟ    ହୁଅନ୍ତି ସହାୟ

    କରନ୍ତି ସର୍ବେ ଆଦର ।