ପରଧନ

ସୁଖର ଶେଫାଳୀ ପ୍ରଭାତକୁ ବୋଳି

ଝାଉଁଳି ପଡିଛି ତଳେ

ଏବେ ଏଇ ପ୍ରାଣ ବଞ୍ଚିବ ବାପା ହେ

ଜଳି ଜଳି ତିଳେ ତିଳେ ।

କେତେ ଦିନ ଆଉ ସାଇତି ରଖିବ

ପର ଧନ ପରା ମୁହିଁ

ଜନ୍ମରୁ ମରଣ ଯେତେ ଭାଗ ହୁଏ

ପତ୍ରଝଡା ଦେଉ ଥାଇ ।

ନବ କିଶଳୟ ପଲ୍ଲବୀ କିଶୋରୀ

ମନେ ଜାଗେ ନୂଆ ଆଶା

ଆଶା ନୁହେଁ ବାପା ମରୁ ମରୀଚିକା

ଲିଭେ ନାହିଁ କଣ୍ଠ ତୃଷା ।

ତୁମ ଦାନ ଯେତେ ସ୍ନେହର ପୁଟୁଳି

କଟିରେ ଗହଣା ମୋର

ନାଟ ସରି ଗଲା ତୁମ ରାଇଜରୁ

ସାଉଁଟିଲି ଉପହାର ।

ସିନ୍ଥିର ସିନ୍ଦୂର ଶୋଭାର ଭଣ୍ଡାର

ସମ୍ମୁଖେ ଉଜାଣି ନଦୀ

ଜୀବନ ଘାଟକୁ ପାରି ହେବା ପାଇଁ

ପାଦ ରଖେ ମୋତେ ଛନ୍ଦି ।

କନ୍ୟା ଦେଇ ତୁମେ ଅଭିସମ୍ପାତକୁ

କରିବ କି ନିମନ୍ତ୍ରଣ

ପରିଣତ କାଳେ ତୁମ ରଥ ଚଳେ

ଭୂଲିଯିବ ଦେଇ ଦାନ ।

ଗଭୀର କରାଳ ସ୍ରୋତେ କଲ୍ଲୋଳିନୀ

ଇଶାରା କଲାଣି ଦେଖ

ଘାଟରେ ଲାଗିଛି ମୋ ପାଇଁ ତରଣୀ

ଦିଶେ ନାହିଁ ତୁମ ମୁଖ ।

ଜାଣି ନାହିଁ ମୁହିଁ ଏ ଜନମେ ଭେଟ

କିବା ମୋ ଶ୍ମଶାନ ଘାଟେ

ଦେଖିବାକୁ ଥରେ ଆସିବ ବାପା ହେ

ସପନ ଲଲାଟ ପଟେ ।