ପରାଜୟ

ପୋଛି'ଦେଇ

ତୁମ କୋମଳ-ପାପୁଲି'ରେ

ବିଜୁଳି'ର ଘନ-ଘୋଟା,

କୃଷ୍ନଚୁଡା ରଂଗେ

ଉଦ୍ଭାସିତ କରି

ମୋ ଜୀବନ'ର ନିର୍ମେଘ-ଆକାଶ,

ଭୁରୁ-ଭୁରୁ ରଜନୀ-ଗଂଧାର

ମତୁଆଲା ସୂଗଂଧରେ

ଭରି'ଦେଇ

ମୋର ବିନୀଦ୍ର-ରଜନୀ'ର

ନିସଂଗ-ବିଛଣା,

ମୋ କୋଠର-ଛାତି'କୁ

କୋମଳ ତୁମ ପାଦ-ପାତେ

କରି ଆଲୋଡିତ,

ଜଗାଇଲ ନବ ଉନ୍ମାଦନା

ମୁଁ ଅଶୋକ

ଚଂଡାଶୋକ,

ପ୍ରସସ୍ତ ମୋ ବକ୍ଷ

ଲୌହ-ବଜ୍ର ବାହୁ,

ଫେରିଯାଏ ଭୀତେ

ତୀକ୍ଷ୍ଣ-ଧାର ଅସୀ'ର ଆଘାତ

ରୋମ'ଟିଏ ନ'ଛେଦିଣ ମୋର,

ଯୁଦ୍ଧ-ଭୂମେ,

ମୋ ଅସୀ'ର ମୂନେ

        ହୋଇ ବିଦାରିତ,

ତ୍ରାହି-ତ୍ରାହି ଡାକେ

         କଳିଂଗର ସେନା

କିଏ..ସେ 

    ପଂକଜ-ନୟନା

    ଆଲୁଳାୟିତା କେଶା,

ଧାଏଁ-

ମୃଣାଳ-ବାହୁ-ଯୁଗରେ

         ହୋଇ ଖଡ୍ଗ-ହସ୍ତା,

ଉଚ୍ଚ-କୁଚ ଦୋଳେ ଯଥା

           ପଦ୍ମ'ର କୋରକ,

ଧନ୍ୟ ତୁ'ରେ ତରବାରୀ

            ଧାତୁ ପ୍ରାଣ-ହୀନ,

ଲଭିଲୁ ପରମ-ଗତି

          ଷ୍ପର୍ଶି ବାଳା-ତନୁ,

ପରାଜିତ--ମୁହିଁ

ବିଦ୍ଧ-କର ଆସି

ମୋ ପ୍ରସସ୍ତ ବକ୍ଷରେ

ତୁମ ପ୍ରେମ-ତରବାରୀ