ପରାଦେଶୀଆକୁ ଭରସା କରି

ଥିଲି ଚୁଲୁବୁଲି ମନୋଇ ଝିଅ ମୁଁ

ଟିକିଏ ଫୁଲେଇ ଅଭିମାନିନୀ

ବୟସର ରଙ୍ଗ ଭରିଲା ଦେହରେ

ସାଜିଲି ଲାଜେଇ ରାଜନନ୍ଦିନୀ ।

ପରଦେଶୀ ବନ୍ଧୁ କିମିଆଁ କରିଲା

ପ୍ରଥମ ଦେଖାରେ ମନକୁ ଦେଲି

ପଢ଼ିନେଲା ସତେ ହୃଦୟ ଭାବକୁ

ପ୍ରେମର ସଳିତା ଦେଲା ସେ ଜାଳି ।

ହଜିଗଲି ତା'ର ପ୍ରେମରେ ସିନ୍ଧୁରେ

ବିଶ୍ୱାସ ଭରସା ମନରେ ବାନ୍ଧି

ପ୍ରୀତି ସୁଧା ରସ ପାନକରି ଦେଇ

ପାପ କଳଙ୍କରେ ହୋଇଲି ଛନ୍ଦି ।

ହାତେ ହାତ ଧରି ବାଟ ଚାଲିବାକୁ

କହିଥିଲା ସିଏ ଜହ୍ନକୁ ଚାହିଁ

ଚାଲିଗଲା କାହିଁ ଅଧାବାଟେ ଛାଡି

କାରଣ ଖୋଜି ମୁଁ ପାଇଲି ନାହିଁ ।

ଦି ଛକିରେ ଆଜି ଜୀବନ ମୋହର

ଆଗକୁ ଯିବାକୁ ଇଛା ହୁଏନା

କେମିତି ଭୂଲିବି ସେ ଅଭୂଲା ଦିନ

ହୃଦୟ କୋହକୁ ରୋକି ପାରେନା ।

ହସ ହସ ମୁହଁ ମଳିନ ଦେଖିଲେ

ବାପା ମାଆ ଭାଇ ହୁଅନ୍ତି ଦୁଃଖୀ

କେମିତି କହିବି ଯନ୍ତ୍ରଣା ଆବୋରି

ମିଛ ଭଉଁରୀରେ ହେବି କି ଖୁସି ?

ଆକାଶର ଜହ୍ନ ନିର୍ଜନ ରାତିରେ

ନୀରବେ କହୁଛି ଜୀବନ ଗାଥା

ଆପଣାର କରି କି ଲାଭ ପାଇଲୁ

କିଏ ବା ବୁଝିବ ଅନ୍ତର ବ୍ୟଥା ।

ପରଦେଶୀଆକୁ ଭରସା କରି ମୁଁ

ଜୀବନ ସାଜିଛି ଅଥଳ ନାଵ

ଥଳକୂଳ ନାହିଁ ବୁଡିଯିବି କିବା

ଲୁହର ସାଗରେ ଆଶ୍ରା କେ ଦେବ ?

ଆଞ୍ଜୁଳାର ଖୁସି ଜଳି ଜଳି ଯାଏ

ତା'ର ପ୍ରତାରଣା ଚକ୍ରବ୍ୟୂହରେ

ଦି ଛକିରେ ମୋର ଜୀବନ ବ୍ୟାକୁଳ

ନୀରବରେ ଜଳେ ନିତି ରାତିରେ ।