ପଣତକାନି

ପଣତକାନିକୁ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିବା

ନୁହଁଇ ସହଜ କଥା 

ଯେଉଁ ପଣତରେ ପୋଛି ହୋଇଯାଏ

ଶିଶୁ ମନୁ ଦୁଃଖ ବ୍ୟଥା ।

ଧୂଳି ଧୂସରିତ ହୋଇ ଯେବେ ପିଲା

ଗୃହକୁ ଆସଇ ଫେରି ,

ଅତି ସରାଗରେ ପୋଛି ଦିଏ ମାଆ

ପଣତରେ ଥିରି ଥିରି ।

ଭୋଜନାନ୍ତେ ଶିଶୁ ମାଆ ପଣତରେ

ମୁହଁ ପୋଛି ପାଏ ମଜା 

ଛାତିକୁ ଫୁଲାଇ ସଗର୍ବରେ ଚାଲେ

ଉଡ଼ାଇ ବିଜୟ ଧ୍ୱଜା ।

ବିପଦ ଆସିଲେ ସନ୍ତାନକୁ ମାଆ

ଢ଼ାଙ୍କି ରଖି ପଣତରେ 

ନିଜ ଜୀବନକୁ ବାଜିରେ ଲଗାଇ

ଲଢ଼ଇ ଶତ୍ରୁ ସାଥିରେ ।

କନାରେ ନୁହଇ ତିଆରି ପଣତ

ମାଆର ସୋହାଗ ଭରା

ମାଆର ପଣତକାନିର ମହକ

ଆଜୀବନ ଅପାସୋରା ।

ତପ୍ତ ନିଦାଘରେ ମାଆର ପଣତ

ଶରତ ପୂର୍ଣ୍ଣିମା ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନା 

ବେଦନା ମରୁରେ ପରାଣେ ପୁଲକ 

ପଣତକାନିର ବାସ୍ନା ।

ସବୁଠୁ ସୁଖୀ ସେ ଯାର ମଥାପରେ 

ଅଛି ମାଁ ପଣତକାନି 

ସମସ୍ତ ଐଶ୍ବର୍ଯ୍ୟ ତାର ପାଦତଳେ 

ସେ ସବୁଠୁ ବଡ଼ ଧନୀ ।