ପଖାଳ

ନଡାର ଚାଳ ଛୁଏଁ ସକାଳ

   ପୋଛି ଦେବ କି ଦୁଃଖ ଜଞ୍ଜାଳ

କାନ୍ଧରେ ହଳ ମୁଣ୍ଡରେ ଝାଳ

   ଦେହଟା ଯାକ ହାଡ କଙ୍କାଳ ।

ଗରିବ ପ୍ରାଣ ; ପେଟରେ ଖାଲି ଭୋକ ବିକଳ.....

ମଲା ପିଣ୍ଡକୁ ଜୀବନ ଫେରେ

   ମିଳେ ଯେବେ ଟି ବାସି ପଖାଳ ॥

ଗଣ୍ଡାଏ ଭାତ କଂସେ ତୋରାଣି

   ଲୁଣ ଲଙ୍କାର ପ୍ରୀତି ଚହଳ

ଭଙ୍ଗା ମନରେ ଶାନ୍ତ ରାଗିଣୀ

    ଅବଢା ଠୁଁ ବି ତୃପ୍ତି ପ୍ରବଳ ।

ଅମୃତ ସେ ତ ; ଚଇତି ମାସ ଆମ୍ବ ବଉଳ.....

ଦୁଃଖିର ଆଶା ରଙ୍କୀ ଭରଷା

    କଂସା ଭର୍ତ୍ତିର ବାସି ପଖାଳ ॥॥॥

ଥିଲା ବାଲାର କଂକ୍ରିଟ ଚାଳ

    ଛୁଏଁ ସତେ କି ତାରକା ମାଳ

ଡାଲି ଭାତରୁ ବିରତି ନେଇ

    ଖୋଜଇ ଖାଦ୍ୟ ସ୍ୱାଦ ବହୁଳ ।

ପିଜା ବର୍ଗର ; ଝରୁନି ଆଉ ପାଟିରୁ ଲାଳ.....

ଶାଗ ମହୁର ମାଛ ବେସର

    ବଡିର ଆହା ସଜ ପଖାଳ ॥

ରମ୍ୟ ମହଲ ସୁରମ୍ୟ ଚାଳ

    ସତେ କି ଛୁଏଁ ଜ୍ୟୋତ୍ସ୍ନାର କୋଳ

ବିଳାସୀ ମନ ମାୟା ମୃଗରେ

    ପଖାଳ ଲାଗି ସାଜେ କାଙ୍ଗାଳ ।

ଭୋଜି ଉତ୍ସବ ; ଖୋଜଇ ପୁଣି ସ୍ମୃତି ସମ୍ବଳ.....

ଛ' ଭଜା ନଅ ତିଅଣ ନେଇ

    ଚୁଣ୍ଟି ଚାଲଇ ଦହି ପଖାଳ ॥

ଜାତିର ଟେକ ମାଟି ମହକ

    ଓଡିଆ ଖାଦ୍ୟ ଭାତ ପଖାଳ

ସଜ କି ବାସି ହେଉ କି ଦହି

    ପଖାଳ ପାଇଁ ସବୁ ପାଗଳ ।

ନାହିଁ ତ ଭେଦ ; ଧନୀ ଗରିବ ନିଦା ଦୁର୍ବଳ.....

ଓଡିଶା କୃତି ଆମ ସଂସ୍କୃତି

    ସକାଳ ନିତି ଚାଖୁ ପଖାଳ ॥