ଫଗୁଣ ସଞ୍ଜରେ

କ୍ଳାନ୍ତ ଅସ୍ତାଚଳେ ଉଦାସୀ ପଲକେ

ଚାହିଁଛି ସୂରୁଯ ଦେଖ

ମଞ୍ଜୁଳା ଚିଲିକା ରଙ୍ଗେ ବିଭୁଶିତା

ଅଳସେ ଲୋଟାଏ ବକ୍ଷ ।

ଗୋଧୂଳି ଲଗନ କରେ ହୀନିମାନ

ଲୁଚାଇ ହୁଏନା କଥା

ବ୍ୟାପିଛି ସରଗୁ ମରତ ମଣ୍ଡଳେ

ଦେଇ ଜୀବନ ବାରତା ।

କିଏ କହା ସଙ୍ଗେ କିଭଳି ସଂରଚ଼େ

ମିଳନ ପର୍ବର ଭାବ

ଉଦାସ ଉଚ୍ଛ୍ବାସ ବିରହ ବିଶ୍ବାସ

ଅଛି ଯେତେ ଅନୁଭବ ।

ଫଗୁଣ ନିରତି ମନେ ଆଣେ ଭିତି

ଯେବେ ପାଶୁ ଯିବ ଚାଲି

କେଉଁ ରଙ୍ଗ ଫୁଲ ହେବ ଝଲମଲ

ପ୍ରିୟାର ଖୋସାରେ ଝୁଲି ।

ଫଗୁଣ ରୁଷିବ ପ୍ରିୟା ବି ରୁଷିବ

ଗାଇ ଝିଙ୍କାରୀ ରାଗିଣୀ

ମନ ଝଡ଼ାଦେଲେ ଭାବନା ବହିଲେ

ହେବ ଅଦିନ ଧରଣୀ ।

ପ୍ରଶାନ୍ତ କୁମାର ସାହୁ ,ଛତ୍ରଗଡ଼,ଖୋର୍ଦ୍ଧା