ପବନ

ପବନରେ ତୁଯେ ଅମାନିଆ ହେଲେ

ଏପଟ ସେପଟ ଦୁନିଆଁ,

ସୁଲୁ ସୁଲୁ ହେଇ ବହିଗଲେ ଧୀରେ

ମନକୁ କରୁଛୁ କିନିଆ l

ତତେ କେବେ ଆଖି ଦେଖି ନାହିଁ ହେଲେ 

ଅନୁଭବ ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତେ,

ତୋ ସଂଚାରଣରେ ଜଗତ ଜୀବିତ

ନ ଥିଲେ କିଏ ଵା ରହନ୍ତେ l

ତୋ ମିଠା ସ୍ପର୍ଶ ଦିଅଇ ହରଷ

ଜାଣି ଜିଣି ନେଉ ଜଗତ,

ତୋ କ୍ରୋଧ ବିଷାଦ ଆସିଲେ ବିପଦ

ପୃଥ୍ଵୀ ହୁଏ କ୍ଷତ କ୍ଷତାକ୍ତ l

ଚାରିଦିଗ ସାରା ବିରାଜମାନ ତୁ

ସମାନତା ତୋହଠୁ ଶିଖେ,

ଯେଉଁଠାରେ ତୋର ସୁକ୍ଷ୍ମ ଉପସ୍ଥିତି 

ଘୁର୍ଣ୍ଣି ବାତ୍ୟା ସେଠି ଜାଗେ l

ନାହିଁ ତୋର ରୂପ ନାହିଁ ତୋର ରଙ୍ଗ

ନାହିଁ ତୋ ନିର୍ଦ୍ଧିଷ୍ଟ ଘ୍ରାଣ ( ଗନ୍ଧ )

ତୋର ବିଚରଣେ ସଂସାର କୁଶଳ

ଦେହେ ଧରିଛନ୍ତି ପ୍ରାଣ l

ଯେମିତି ଜାଗାରେ ସେମିତି ରହିବା

ଏହା ଅଟେ ତୋର ଗୁଣ,

ଯେଉଁଠାକୁ ଯାଉ ସେହିପରି ରହୁ

ସର୍ବ ସ୍ଥାନେ ତୁ ନିପୁଣ l