ପାଟିର ସ୍ୱାଦ

ହାଏ ରେ ମଣିଷ କି ବୁଦ୍ଧି କରୁ

ନିରିହ ଯିବଙ୍କୁ କି ପାଇଁ ମାରୁ l

କି ଦୋଷ କଲେ ସେ ନିରିହ ଜୀବ

ନିଜ ପେଟ ପାଇଁ ନେଉ ତା ଜୀବ l

ମାଛ ମାଂସ ପୁଣି ଅଣ୍ଡା ଦରକାର

ପାଟି ସ୍ଵାଦ ପାଇଁ ତୋର ନିଜର l

କୁକୁଡ଼ା ଯେ ଗଞ୍ଜା ଗୋଟା ମାରିଣ

କରିଦେଇ ଥାଉ ତୁହି ତିଅଣ l

ଖାସି ମାଂସ ପୁଣି ତୋତେ ଦର୍କାର

ନହେଲେ ନରୁଚେ ଭାତ ତୋହର l

ସେଥିପାଇଁ ତୁହି ଛେଳିଙ୍କୁ ମାରୁ

ଟିକିଏ ହେଲେ ବି ଦୟା ନ କରୁ l

ନିରାମିଷ ଖାଦ୍ୟ ରୁଚେନା ସତେ

ଆମିଷଟି ପୁଣି ଲୋଡା ଯେ ତୋତେ l

ବଞ୍ଚାଇ ପାରିବୁ ସେହି ଜୀବକୁ

ଯାହାକୁ ତୁ ମାରୁ ନିଜ ସ୍ୱାର୍ଥ କୁ l

କାହିଁ ପାଇଁ କରୁ ଏମିତି କର୍ମ

ଜୀବକୁ ଖାଇଣ ପାଳୁ ତୁ ଧର୍ମ l

ଜିବେଦୟା ନିତି ସବୁରି ଧର୍ମେ

ପାଳ ତୁହି ବୁଝି ଏହାର ମର୍ମେ l

ବଂଚିବାକୁ ଦିଅ ତାଙ୍କୁ ଟି ତୁମେ

ତୁମ ପରି ପ୍ରାଣ ତାଙ୍କଠି ଭ୍ରମେ l

ଏତିକି ମିନତି କରୁଛି ମୁହିଁ

ନିରାମିଷ ଖାଇ ରଖ ତୁ ମହୀ l