ପାଶେ ହୁଅନ୍ତ କି ଛିଡ଼ା !

ସେତେବେଳୁ ରାଧେ ମୁରଲୀ ବାଉଛି

ମିଳୁନାହିଁ ତୁମ ଦେଖା ,

ତୁମରି ବିହୁନେ ଏ ଯାମିନୀ କିବା

ଏମିତି ବିତିବ ଏକା

ବାରବାର ଆସି ତୁମରି ଭାବନା

ମନକୁ ଅସ୍ଥିର କରେ ,

କେମିତି କହିବି ତୁମ ଠାରୁ ବଳି

ମୁଁ ଏଠି ତୁମକୁ ଝୁରେ

ତୁମେ ସିନା ତୁମ ମନର ବେଦନା

ଖୋଲି କହିଦିଅ ମୋତେ ,

ରାଗ,ଅଭିମାନ,ନିନ୍ଦା,ଅପମାନ

ମନ ତଳେ ଥାଏ ଯେତେ

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ସେସବୁ ହୃଦୟରେ ଚାପି

ଓଠରେ ଝରାଏ ହସ ,

ଭଗବାନ ବୋଲି କାନ୍ଦିବାକୁ ମନା

ଯେଣୁ ଅନ୍ୟ ଆଦରଶ

ସତ୍ୟ କିନ୍ତୁ ରାଧେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ଲଭେ

ତୁମରି ବିରହ ପୀଡ଼ା ,

ମନ ମୋର ଚାହେଁ ଏଇକ୍ଷଣି ଆସି

ପାଶେ ହୁଅନ୍ତ କି ଛିଡ଼ା