ପାହାନ୍ତିଆ ସପନ

ସପନରେ ଆସି ବୃକ୍ଷର ଦେବତା

କହିଗଲେ କାନେ ମୋର

ଚାରା ଟିଏ ଆଣି ରୋପଣ କରିବୁ

ଫଳିବ ଟଙ୍କା ଜବର ।

ପାହାନ୍ତି ସପନ ସତ ହୁଏ ବୋଲି

ଶୁଣିଛି ଅନେକ ବାର

ନିତ୍ୟ କର୍ମ ସାରି ଚାରା କିଣିବାକୁ

ବାହାରି ଗଲି ବଜାର ।

ସବୁଠୁ ଦାମିକା ଚାରା ଟିଏ ଦେବ

ମୂଲ୍ୟ ହେଉ ଯେତେ ତାର

ଚାରା ଗଛ ଧରି ନର୍ସରୀରୁ ଫେରି

ଯୋଗାଡ଼ ସାର, ଗୋବର ।

ଗାତ ଟିଏ ଖୋଳି ଅତି ଯତନରେ

ନେଇ ପୋତି ଦେଲି ଚାରା

ନିତି ଦିନ ପାଣି ଦେଇ ମୁଁ ଦେଖୁଛି

ବଢୁଛି କି ନାହିଁ ପରା ।

ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ପାଞ୍ଚ ବରଷ ହୋଇଲା

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଫୁଲ ଭରା

ଫୁଲରୁ ଟଙ୍କା ଟା କେବେ ସେ ହୋଇବ

ତୋଳିବି ଚାହିଁଛି ପରା ।

ପକ୍ବ ହୋଇଗଲାଣି ଫଳିଥିବା ଫଳ

ଦେଖାତ ନାହିଁ ଟଙ୍କାର

ମୁଣ୍ଡକୁ ମୋହର ଆସିଲା ବୁଦ୍ଧି ଟେ

ବିକିଲି ନେଇ ବଜାର ।

ଫଳର ବେପାର ହୋଇଲା ଜବର

ଟଙ୍କା ମିଳିଲା ହଜାର

ପାହାନ୍ତି ସପନ କଥା ଭାବି ଭାବି

ହସିଲି ଅନେକ ବାର ।

ବୃକ୍ଷ ପିତା ମାତା ବୃକ୍ଷ ହିଁ ଦେବତା

ବୃକ୍ଷ ହିଁ ପ୍ରାଣ ଇଶ୍ଵର

ପାହାନ୍ତି ସପନ ସତ ହୋଇଗଲା

ବୃକ୍ଷ ଦେବତା ଜୁହାର ।