ଓଠ

ଓଠ କହେ କଥା ପିଇଯାଏ ବ୍ୟଥା

   ଆଖିର ଲୁହକୁ ଖୋଜି

ସେଇ ଓଠଧାରେ ହସର ମୁକୁତା

  ବୈକୁଣ୍ଠ ଦିଏ ସରଜି ।

ଶିଶୁର ଓଠରେ ଦରୋଟି ବଚନ

  ରିପୁ ପ୍ରାଣ ତରଳାଇ

ଲକ୍ଷ୍ମଣରେଖାକୁ ଶତଥର ଡିଏଁ

  ପଥର ପାଣି ହୁଅଇ ।

ଓଠର କୋଣରେ ଲାଜୁଆ ହସଟି

  ପ୍ରୀତିର ସୁରଭି ବୁଣେ

ସପ୍ତତାଳ ପଙ୍କ ଅତଳ ଗରଭୁ

  ଫୁଲଶର ଖୋଜି ଆଣେ ।

ଓଠରେ କୁଭାଷା ଶମଶାନ ଦୁଃଖ

   ବନ୍ଧନ ମରଣ ଆଣି

ଆସେ ବେଳେବେଳେ ରସନା ପ୍ରାଚୀର

   ଡିଏଁ ନ ପାରଇ ଜାଣି ।

ବୃଦ୍ଧର ଥରିଲା ଓଠ କହୁଥାଏ

   କେତେ ଯେ ଗହନ କଥା

ଶୁଣିବାକୁ ବେଳ ନ ଥାଏ କାହାର

   ହୋଇଥାଏ ତାହା ପିତା ।

ଓଠର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ହୃଦୟର କଥା

   କହୁଥାଏ ଅବିରତ

ବିଳାସୀ ହେଉ କି ପ୍ରୀତି ପିଆସୀ ସେ

  ଅବା ବ୍ୟଥା ଜର୍ଜରିତ ।