ନ୍ୟାୟର ଦିବସ

● ନ୍ୟାୟର ଦିବସ

ଥିଲେ ଫୁରୁସତ     ଲାଗିବ ଉଷତ

ଦରଦୀ ପରାଣେ ଆଜିର ଗୀତ

କିଏ ଥିଲେ କବି     ତାଙ୍କ ମୁହଁ ଛବି

ପାଶୋରି ଗଲିଣି ମନରୁ ମିତ ।

ରଖନାହିଁ ଆଶା  ସେ ଲେଖାର ଭାଷା

ବୁଝିବାରେ କେହି ସମର୍ଥ ଅଛ

ଆମ୍ବ ତ ଖାଇବ    କି ଲାଭ ପାଇବ

କହିବ କି ଭାଇ ଗଣିଲେ ଗଛ ?

ସେ ଗୀତର ଗୁଣ    ମନ ଦେଇ ଶୁଣ

ତା'ପରେ କବିଙ୍କୁ କରିବ ଠାବ

ଉଚ୍ଚ ଭାବ ଦେଖି   ଓଡିଆରେ ଲେଖି

ଦେଇଛି ପୂରାଇ ସମାନ ଭାବ ।

ଆକାଶରୁ ବର୍ଷି   ସନ୍ଧ୍ୟା ଆସେ ଖସି

ଜହ୍ନ ଜୋଛନାର କାକର ନେଇ

ସ୍ତବ୍ଧ ମହୀତଳ   କରେ ସେ' ଶୀତଳ

ଭାବପୂର୍ଣ୍ଣ କିଛି ମାଧୁରୀ ଦେଇ ।

ମାଟିକୁ ଯେତିକି     ଛୁଇଁଛି ସେତିକି

ଭାରତୀ ସମାନ ପବିତ୍ର ଧଳା

ବିଳାସ ମହଲେ     ଲମ୍ପଟ ଗହଳେ

ସଇତାନ୍ ଭଳି କେତେକ କଳା ।

ଶୁଭେନାହିଁ ରବ     ପକ୍ଷୀଏ ନୀରବ

ନିକଟେ ହେଉ ବା କେଉଁଠି ଦୂରେ

କଳା କୋଠରୀରେ  ପୁଙ୍ଗୁଳା ଶରୀରେ

ନାଚେ କେହି ଯନ୍ତ୍ର ସଙ୍ଗୀତ ସୁରେ ।

ଘଣ୍ଟି ଯେବେ ବାଜେ  ଆଳତି ବିରାଜେ

ଦେବାଳୟେ କିଏ ପ୍ରଦୀପ ଜାଳେ

ଧରା ଏ' ବିବଶ     ନ୍ୟାୟର ଦିବସ

ପହଞ୍ଚି ନାହିଁ ତ ଅନ୍ତିମ କାଳେ !

ନିୟାମକ ବିଧି       ଧର୍ମ ପ୍ରତିନିଧି

ଅନନ୍ତ ଶୟନୁ ନାହାନ୍ତି ଫେରି

ସେଥିପାଇଁ ନ୍ୟାୟ ହୋଇପାରେ ପ୍ରାୟ

ଆହୁରି ଅନେକ ଶତାବ୍ଦୀ ଡେରି ।

ସ୍ବୟଂ ହୋଇ ବିଜେ  ଈଶ୍ୱର ତ ନିଜେ

ବିସ୍ତାରିବେ ନାହିଁ ହଜାରେ ହାତ

ସେଥିପାଇଁ କ୍ରୋଧେ ବିନାଶକ ବୋଧେ

ଅଦୃଶ୍ୟ ପ୍ରମାଣେ ହେଲେଣି ଜାତ ।

ସଞ୍ଜ ଆସେ ନିତି    ବଢୁଥାଏ ଭୀତି

ଗରିବ ଆଖିରୁ ଶୁଖେନି ପାଣି

ହେ ସମାଲୋଚକ  ଲାଗିଲେ ରୋଚକ

କବି କିଏ କୁହ ପାରିଲେ ଜାଣି ।