ନିୟମ

ଗୋଟିକ ପରେ ଗୋଟିକ

ଖୋଜେ ମୁଁ ସ୍ଥାନ ଅନେକ

କେହି ନ କେହି ଆସି ମାଡିଯାଏ

ଏ ତା ଥିଲା କହି ତାର

ନୁହେଁ ମୋହର ।

ସାରା ଦୁନିଆ କରେ ମଉଜ ଉପରେ ମଉଜ

ମୁଁ ଥରେ ହସିଦେଲେ ବି

ଉଠିଯାଏ ପ୍ରଶ୍ନ ଅନେକ ।

ସୁବାସିତ ପଦୁଅ ଫୁଟିଲେ

ଗୁଣ କୁସୁମର

ନ ହେଲେ ହୁଏ ଦୋଷ ପଙ୍କର

ହେ ସୃଷ୍ଟି କର୍ତ୍ତା ଏ କି ନିୟମ ତୁମର

ବେଳାଭୂମିରେ ଗଢେ଼ ସପନ ମହଲ

ମନ ମୋର

ଗୋଟେ ଜୁଆରେ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼େ ଯେଉଁ ଘର

ଲେଖି ଯାଏ ତୋ ନାମ ତା କୂଳେ

ଅନେକ ଵାର

ଥର ଟିଏ ବି ନଭାବି ନେଇଯାଏ

ସବୁକିଛି ଏ ସାଗର

କେତେ ହୀରା ନିଲା ତା କୋଳେ ଯେ ଉତ୍ପାଦିତ

ତଥାପି ମୋ ଦୁଃଖେ ତିଆରି ଦରବେ

କି ପାଇଁ ଯେ ଲୋଭ ତାର

ପଚାରେ ଯେବେ ମନ ମୋର

ଦୋଷାର୍ପଣ କରି ଚାଲିଯାଏ

ଏ କୂଳ ତ ଥିଲା ତାର ,ନୁହେଁ ମୋର

ହେ ଜଗତକର୍ତ୍ତା ଏ କି ନିିିିୟମ ତୁମର

ସ୍ନିଗ୍ଧା ନାୟକ

କୋଟା, ରାଜସ୍ଥାନ