ନିଷ୍ଠୁର ନିଦାଘ

ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର ଏ ବିଶାଳ ସଂସାର

ପ୍ରକୃତିର ସରଂଚନା

ନାନା ରୂପେ ଧରା ସଜ୍ଜିତ ହୁଏନା

ଋତୁଚକ୍ର ଧାରା ବିନା ।

ଋତୁ ପରେ ଋତୁ ପଦାର୍ପଣ କରି

ଭିନ୍ନ ଅନୁଭୂତି ଭରି

ଭୂମିଠାରୁ ଭୂମା ଖେଳାଇଦିଅନ୍ତି

ଅନୁପମ ଶୋଭାଶିରୀ ।

ବିବିଧ ବର୍ଣ୍ଣରେ ସଜାଇ ମହୀକୁ

ଫେରିଗଲା ମଧୁମାସ

ଦେଖାଉଛି ଠାଣି ନିଷ୍ଠୁର ନିଦାଘ

ହା ହା କାର ଚଉପାଶ ।

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କ ପ୍ରଖର ରଶ୍ମିରେ ତାପିତ

ସବୁଜିମା ଶୂନ୍ୟ କ୍ଷିତି

ଧୂଳି ଧୂସରିତ ବିବର୍ଣ୍ଣ ବସୁଧା

ସନ୍ତାପିତ ଜୀଵଜାତି ।

ଉତ୍ତପ୍ତ ଝାଞ୍ଜିର ଅବାଧ ସ୍ପର୍ଶରେ

ଜର୍ଜରିତ ତନୁମନ

ପାଦପେ ପତ୍ରାଦି ଅର୍ଦ୍ଧମୃତ ପ୍ରାୟ

ହଜିଅଛି ସୁଖ ଦିନ ।

ନଦୀ ପୁଷ୍କରିଣୀ ଶୁଷ୍କ ହୋଇଲେଣି

ଅସହ୍ୟ ଯେ ଜଳକଷ୍ଟ

ନିରସ ମାଟିର ଅସରନ୍ତି ଆଶା

ବର୍ଷା ଝରି ହେବ ତୁଷ୍ଟ । 

ନାହିଁ ମାଦକତା କାହାରି ହୃଦୟେ

ଗ୍ରୀଷ୍ମ ହୋଇଲାଣି କାଳ

କାଳ ବୈଶାଖୀର କରାଳ ରୂପରେ

ଅସ୍ତବ୍ୟସ୍ତ ଧରାକୋଳ ।

ନିଦାଘ ଦେଉଛି ଦାରୁଣ ଆଘାତ

ହସୁଅଛି ଅଂଶୁଘାତ

ନିରୀହ ମଣିଷ ପଶୁ ପକ୍ଷୀ କୀଟ

ଗଛଲତା ଭୀତତ୍ରସ୍ତ ।

ଦୀର୍ଘସ୍ଥାୟୀ ନୁହେଁ ନିଦାଘ ଆୟୁଷ

ଚାଲିଯିବ ଖେଳସାରି

ସ୍ୱାଗତ କରିବ ବରଷା ଋତୁକୁ

ଜଳଧାର ଯିବ ଝରି ।

ହସିବ ଧରିତ୍ରୀ ଭୁଲିଯିବ ବ୍ୟଥା

ଦେଉଅଛି ଗ୍ରୀଷ୍ମକାଳ

ନିୟତିର ନୀତି ନିଦାଘର ସ୍ଥିତି

ଭୋଗିବାକୁ ହେବ ଫଳ ।