ନିର୍ବାଣ ପାଲିଙ୍କି

କେହି ରହିନାହିଁ ଏ ମାୟା ସଂସାରେ

      ଅଜର ଅମର ହୋଇ

 ଜୁଇରେ ଶୋଇବେ ସର୍ବେ ଭସ୍ମ ହେବେ

     ଛ' ଖଣ୍ଡ କାଠେ କୋକେଇ ।

ଦୁଃଖ ତ ଏତିକି ଶୋକ ତ ଏତିକି

     ଚାରିପୁତ୍ର ଥାଉ ଥାଉ

କେଉଁ ଦର୍ପେ ମା'ଙ୍କୁ ନେଲ ଜମାଳୟ,

     ଝିଅ- ଜ୍ଵାଇଁ ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ।

ଅଶୋକ ଅଜିତ ଅମୀୟ ଅଞ୍ଜନ

    ଅଳକା ଅନୀତା ସୂତା

ନାତିନାତୁଣୀଙ୍କ ନୟନ ପିତୁଳା

     ଜ୍ଵାଇଁଦ୍ଵୟ ସ୍ତମ୍ଭିଭୁତା ।

ନାରାୟଣ ଟ୍ରଷ୍ଟ ଶିକ୍ଷାୟତନ ସଂସ୍ଥା

    ସ୍ମୃତିସୌଧ ଅବିରତେ

ଜଡ଼ ପାଷାଣବି କରୁଣାରେ ମୌନ

    ଶାନ୍ତ୍ର ସ୍ଥବିର ଏକାନ୍ତେ ।

କେ ରୋକିବ ଧାର ରକତ ରୁଧିର

   ଶୂନ୍ୟ ନୟନ କୋଣେ

ବାହୁନି କାନ୍ଦୁଛି ଗ୍ରାମ ଶାଳିକୋଠା

  ବିଦ୍ୟାନିକେତନ ପଣେ ।

ବିଶ୍ୱାସ କରୁନି ଚର୍ମଚକ୍ଷୁ ବେନି

    ଲୋତକରେ ଆକ୍ତାମାତା

ରକ୍ତମାଂସଧାରୀ ଦେବୀ ଦିଗମୂରୀ

    ଲେଲିହାନ ଜୁଇ ଭକ୍ଷିତା ।

ତୁମ୍ଭେ ଦୟାଶିଳା ତୁମ୍ଭେ ଶ୍ରଦ୍ଧାଶିଳା

    ଦୁଃଖୀ ରଙ୍କି ଅସହାୟେ

ଧର୍ମପରାୟଣା ସମାଜସେବୀ ପ୍ରବୀଣା

    ବ୍ରାହ୍ମଣ ଶ୍ରମଣ ସହାୟେ ।

ସ୍କୃତି ଝରକାରେ ତୁମ ଚାରୁହସ

    ଯେବେ ଉଙ୍କି ବସେ ଦିଶେ

ଖଣ୍ଡ ବିଖଣ୍ଡିତ ହୃଦୟ କାଳନ

    କରୁଣ ଶୋକେ ବିରସେ ।

 ସାକ୍ଷାତ ଈଶ୍ଵରୀ ମାତେ ଦିଗମ୍ବରୀ

    ମହାନ୍ତି ବଂଶର ଶୋଭା

ପ୍ରାଣପକ୍ଷୀ ସିନା ଉତିଗଲା କାହିଁ

    କିର୍ତ୍ତୀ କେତନ ଆଭା ।

ପଦଚିହ୍ନ ହେଉ ଅକ୍ଷୟ ଅମର

   ଜନ ମାନସରେ ସର୍ବେ

ନିର୍ବାଣ ପାଲିଙ୍କି ଚଢି ସ୍ୱର୍ଗପୁରେ

   ବୈକୁଣ୍ଠ କାନନ ମାର୍ଗେ ।