ନିରାଶାରେ ତୁଆଶାର ଜ୍ୟୋତିପ୍ରଣତି

ଭବ ଜଳଧିରେ ଭାସୁଛିଲୋ ମାଆ

   ଟଳ, ମଳ ଏଇ ନାଆ,

ଜନ୍ମଦେଇ ମୋତେ ସ୍ଥାନର ମହିମା

    କିପରି ଭୁଲିବି ମାଆ ।

ପଥ ପାଉନାହିଁ ତୋର ସନ୍ତାନଲୋ

    ନିର୍ମାୟା ଜୀବନ ପାଇ,

ଭରସା, ବିଶ୍ୱାସ ପଥଧାରେ ମା'ଲୋ

    ବୁଦ୍ଧି ବଣା କରୁଥାଇ ।

ତୁହି ଶକ୍ତିମୟୀ ମହାଶକ୍ତିଦାୟୀ

   ନାରାୟଣୀ, ରୁଦ୍ରାୟଣୀ,

ଚାହଁ ଆଖିଖୋଲି ପାହିଲାଣି ରାତ୍ରି

   କ୍ଷିତିରେ ରହୁ ମା'କୀର୍ତ୍ତି ।

ତୋରକ୍ଷେତ୍ରପରେସେକ୍ଷେତ୍ରଶୀଳାରେ

   ଉଡେ ତୋର ବାନା ଆଜି,

ସତ୍ୟରୁ,ତ୍ରେତୟା ଦ୍ୱାପର ସେ ଲୀଳା

   ଅନନ୍ତର କଥାରାଜି ।

ପ୍ରଥମ କିରଣ ସୂର୍ଯ୍ୟଦେବଙ୍କର

  ପଡେ କୋଣାର୍କର ଅରି,

ତା'ପରେ ପୁରୀରେ ଶ୍ରୀପାଦେ ମା' ତୋର

  ଜ୍ୟୋତି ସୂର୍ଯ୍ୟରାଜ ଭରି ।

ବ୍ରହ୍ମାଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ମା'ଅବଧୂତ ବାନା

   ସତ୍ୟରେ ନୀଳକନ୍ଦରେ,

କପିକେତନ ଓ ପତିତପାବନା

   ତ୍ରେତୟା କୁ ସୁମରିଲେ ।

ଏବେ ନୀଳଚକ୍ର ଉଡ଼ୁଛି ସଧିରେ

   ଅନନ୍ତଯୁଗକୁ ଚାହିଁ,

କଳକୀ ବାନା ତୋର କାକଟପୁରେ

  ମଙ୍ଗଳା ମଣ୍ଡଳେ ରହି ।

ବିଶ୍ରାମଶୀଳାରେ ଜଗମୋହନରେ

    କରୁମା' ଜଗା ଦର୍ଶନ,

ବେଲ, ତୁଳସୀକୁ ପ୍ରିୟ ଆପଣାରେ

   ତୋ'ବଡ଼ ସିଂହାରେ ମନ ।

ଦ୍ଵାଦଶ ନାମରେ ଦ୍ଵାଦଶ ରୂପରେ

    ରହିଛୁ ଲୋ ମାଆ ମୋର,

କାକଟେଇ ମାଆ ପ୍ରଥମ ଦର୍ଶନେ

    ତୋ'ଦର୍ଶନ ପୂର୍ଣ୍ଣତାର ।

ପ୍ରାଚୀନଦୀ ତୀରେ ମହାବେଦୀ ପରେ

   ଭକ୍ତ ଦୁଃଖ ହରିନେଉ,

ସୁମରଣା କଲେ ଥରେ ଡାକିଦେଲେ

   ଅନୁଭବେ ଉଭା ହେଉ ।

କେଉଁ ପ୍ରାରବ୍ଧ ମୋ'ହୋଇଛି ଅଧିକ

    ଲୁଚି ଯାଇଛୁ ମୋ'ପାଇଁ,

ମୋ'ଲୁହେ ତୋ'ପ୍ରାଚୀ ପୂର୍ଣ୍ଣ କି, ହୋଇବ

    ଅପେକ୍ଷା କରିଛୁ ରହି ।

ତୋ'ଇଚ୍ଛାରେ ଏଇ ଜୀବନଲୋ ମୋର

  ବାନ୍ଧିଛୁ ଆଣିଲୋ ମୋତେ,

ସାକ୍ଷୀ ଏ ହୃଦୟ ଭାବୁଛିଲୋ ତୋର

   ମାଆ କି, ନିର୍ମମ ସତେ ।

ଯା'ହାତେ ଦେଇଛୁ ଇଷ୍ଟ ଦେବୀ ମୋର

   ହୋଇଛି ପଥର ମା'ଲୋ,

ବିଶ୍ରାମଶୀଳାକୁ କରୁଛି ସ୍ମରଣ

  ସନ୍ତାନ ତୋର ମୁହିଁଲୋ ।

ଜାଣେନାହିଁ ସ୍ତୁତି,ଯୋଗ,ଧ୍ୟାନ ମୁହିଁ

    ମନ୍ତ୍ରନ୍ୟାସ ପୂଜାଵିଧି,

ଶରଣ ମାଗଇ ଶ୍ରୀପଦ ଚିନ୍ତଇ

    ଗତିନାହିଁ ଭଗବତୀ।

ତୀର୍ଥ,ବ୍ରତ, ପୁଣ୍ୟ,ପାପ ମୁଁ'ଜାଣେନି

    ସନ୍ତାପ ମୋ'କର୍ମରୀତି,

ନାହିଁ କେହି ସାହା,ରାହା ମଙ୍ଗଳାୟୀ

     ଗତିନାହିଁ ଭଗବତୀ ।

ଏ ଭବଜଳଧି କର୍ମ ଫୁଟାନାଵ

   ଦୁଃଖ ମୋ'ପ୍ରଳୟ ଜଳ,

ଲୋଭ,କାମମୋର କୁସଂସ୍କାର ଭାବ

   ତୁମେ ଏକା ମୋ'ସମ୍ବଳ ।

ଅନାଥ ନ'କରି ଝିଅକୁ ତୋହରି

  ପଦେ ସ୍ଥାନଟିକେ ଦେବୁ,

ମୋ'ହୃଦ ଚେତନା ଆଶିଷର ତରୀ

   ତୋର ନାମେ ବାହିନେବୁ ।

ସାହା ହୋଇଛୁ ମା'ବିପଦ ବେଳାରେ

   କେମିତି ଭୁଲିବି ମାଆ,

ମୋ ପ୍ରାଣସ୍ପନ୍ଦନେ ବିଶ୍ୱାସ କାଳିରେ

  ତୋ'ନାମଟି ଲେଖା ଯାହା ।