ନିଜଠୁ ଯାଇଛି ହାରି

ହୃଦୟ ଅଳିନ୍ଦ କନ୍ଦରରେ ଯାର

ସୁନ୍ଦର ମୂରତି ଶୋହେ,

ନିଶ୍ଵାସର ବାସ ବାସୁଥିବା ଯାଏଁ

ସିଏ କଣ ପର ହୁଏ ।

ଅନ୍ତରରେ ମୋର ଝଂକୃତ କାହାରି

ଅନ୍ତର ମନର ସୂର,

ଯୁଗଳ ବନ୍ଦୀର ପୀରତି ମୂର୍ଚ୍ଛନା

ଆହା କେଡେ ସୁମଧୁର ।

ସେହି ସୁମଧୁର ସଙ୍ଗୀତ ଝଂକାରେ

ବିହ୍ଵଳିତ ମନ ପ୍ରାଣ,

ନିଜର ଠିକଣା ନିଜେ ଭୂଲି ଯାଇ

ଲେଖିଦିଏ କାର ନାମ।

ଲାଜୁଆ ଆଖିମୋ ନିରେଖିଛି ତୁମ

ଆଖି ତଳର ସିନିହଁ,

ଅନତି ଦୂରରୁ କଳି ନେଇଛି ଗୋ

ମତେ କେତେ ଭଲପାଅ !

ଏମିତି ସିନିହଁ ଆନ୍ତରିକତା ମୁଁ

ପାଇତ ନଥିଲି କାହିଁ,

ଜନ୍ମ ଜନ୍ମାନ୍ତର ଅତୁଟ ବନ୍ଧନେ

ବନ୍ଧା ଆମେ ପ୍ରାଣ ସହି।

ଆତ୍ମା ନିଳୟର ମନ-ଚକ୍ଷୁ ଦ୍ଵାର

ଯାଇଛି ଯା ପାଇଁ ଖୋଲି,

ନିବୁଜ ଆଖିର ଉହାଡେବି ଦିଶେ

ତାର ପ୍ରତିଛବି ଖାଲି।

ସମର୍ପିତା ତାର ଦେହ ମନ ପ୍ରାଣ

ଅତିନ୍ଦ୍ରୀୟତାରେ ଭରି,

ନିମଜ୍ଜିତା ଏଇ ସରମି ଲତିକା

ନିଜଠୁ ଯାଇଛି ହାରି ।