ନଈ

ପାହାଡ, ପର୍ବତରୁ ତୁ ଉତ୍ପତ୍ତି ହେଉ,

ସର୍ପିଳ ଗତିରେ ଗତିି କରୁ ଥାଉ ।

ଅଙ୍କାବଙ୍କା ପଥ ଦେଇ ଚାଲିଥାଉ,

ନିରନ୍ତର ତୁହି ପ୍ରବାହିିତ ହେଉ ।

ଉତଥାନ ପତନରେ ଗତି କରୁ ତୁୁହି,

ନିର୍ଭୟେ ବହିିଚାଲୁ ଦେଖାଇ ଛାତି ।

ପାହାଡ,ପର୍ବତ,ନିର୍ଝରିଣୀ ଦେଇ,

ଅହରହ ବହୁ ଅବିିଶ୍ରାନ୍ତ ହୋଇ ।

କେତେକେତେ ଘଟଣା, ଦୁର୍ଘଟଣାର,

ମୂକସାକ୍ଷୀ ହୋଇ ଅଛୁ ସେ ସବୁୁର ।

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ତୁହି ଗନ୍ତାଘରଟିଏ,

ତୋ ଦର୍ଶନେ ମନ ରୋମାଞ୍ଚତ ହୁଏ ।

କୋଳରେ ସାଇତିଛୁ ଅନେକ ସ୍ମୃତି,

କେତେ ଅଭୁଲା ଦିିିନ ଯାଇଛି ବିତି ।

ତୋ ଛାତିରେ ବହେ ଶୀତଳ ସମୀର,

ଅମାନିଆ ମନ ହୁଏ ରୋମାଞ୍ଚକର ।

ତୋ ଘର୍ଘର ନାଦେ ମନ ନାଚି ଉଠେ,

ରହି ବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ତୋର ସେଇ ତୁଠେ ।

ତୋ ବକ୍ଷ ତରଙ୍ଗେ ମନ ନାଚି ଯାଏ,

ତୋ ସାଥିରେ ମିଶିବାକୁ ମନେ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ।