ନିଦ୍ରା ତେଜି ଜାଗିଉଠ

ଅଙ୍ଗେ ଅଙ୍ଗେ ଯାର ସୁଷମା ଲହରୀ 

   ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟରେ ଵିମଣ୍ଡିତା 

ଶସ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳା ସେ ସୁଜଳା ସୁଫଳା 

   ସେହି ମୋ ଭାରତମାତା ।

ହିମାଚଳଠାରୁ କୁମାରୀକା ଯାଏଁ 

   ଲମ୍ବିଛି ପାବନ ଭୂମି 

ଦୁଇ ପାର୍ଶ୍ଵେ ଦୁଇ ଜଳଧି ମଣ୍ଡନେ 

   ମାତା ଚରଣକୁ ଚୁମି ।

ଗଙ୍ଗା ଯମୁନା ଓ ବ୍ରହ୍ମପୁତ୍ର ସିନ୍ଧୁ 

   କୃଷ୍ଣା ଓ କାବେରୀ ନଦୀ 

ନିତ୍ୟ ଗାଉଥାନ୍ତି ମଙ୍ଗଳ ଗୀତିକା 

    କଳ ତାନେ ନିରଵଧି ।

ମସ୍ତକେ ମୁକୁଟ ଶୋହେ ହିମାଳୟ 

   କାଶ୍ମୀର କୁଙ୍କୁମ ବିନ୍ଦୁ 

ସୁକୋମଳ ଅଙ୍ଗେ ଶ୍ୟାମଳିମା ରଙ୍ଗେ 

   ଚାରୁଫୁଲ ପିନ୍ଧୁ ପିନ୍ଧୁ ।

ଶତ ଗିରି ଗୁହା କନ୍ଦରେ ଯାହାର 

   ନିତ୍ୟ ଐଶ୍ଵରିକ ଚିନ୍ତା 

କୋଟିତୀର୍ଥ ପୂତ ଧୂଳିକଣାରେ ଯେ 

   ସ୍ଵର୍ଣ୍ଣ ପ୍ରସୂ ଯଶଗାଥା ।

ବିଭିନ୍ନତା ମଧ୍ୟେ ଐକୀୟ ସଂହତି 

   ବାଢେ ଜାତି ମହାନତା 

ଧର୍ମ ନିରପେକ୍ଷ ସାର୍ବଭୌମତ୍ଵରେ 

   ଭୁଵନମୋହିନୀ ମାତା ।

ବୀର ପ୍ରସଵିନୀ ଭାରତ ଜନନୀ  

    ବିପ୍ଳବର ମାଟି ଏ ଯେ   

ମାରିଦେଲେ ତାଳି ହୋଇଯାଏ ମେଳି

   ରକ୍ତରଞ୍ଜିତର ତେଜେ ।

ଗାନ୍ଧୀ ଗୋପବନ୍ଧୁ ଚକରା ବିଶୋଇ 

   ବିର୍ସାମୁଣ୍ଡା ଓ ନେତାଜୀ 

ଶତ ଶତ ଶୂର ଶୋଣିତର ଧାର 

  ସ୍ଵାଧୀନତା ସ୍ବାଦ ଆଜି ।

ଵାର ଵରଷର ଵାଜିରାଉତ ଯେ 

   ଛାତିକୁ ପତେଇଥିଲା  

ଧନ୍ୟ ଦେଶଭକ୍ତ ଗୁଳିରେ ନିହତ 

  ଶହୀଦ୍ ସେ ହୋଇଗଲା ।

ମେଳିର ସର୍ଦ୍ଦାର ଜୟୀ ରାଜଗୁରୁ 

   ଦୁଇଫାଳ ଚିରାହେଲେ 

ବୃକ୍ଷେ ବାନ୍ଧିଦେଇ ଗୋରା ସରକାର

   ଜିଅଁନ୍ତାରେ ଫାଶୀଦେଲେ ।

ଲୋମ ଟାଙ୍କୁରା ସେ କରୁଣ କାହାଣୀ 

    ଭୂଲିବା କି ଏତେ ଶୀଘ୍ର 

ସୁପ୍ତ ସିଂହକୁ ଯେ ଜାଗ୍ରତ କରାଅ 

   ତୂର୍ଯ୍ୟ ନାଦ କରୁ ବ୍ୟଗ୍ର ।

ଆସୁ ପାକିସ୍ତାନ ଆସୁ ବି ଚାଇନା 

   ତିଳେ ଘୁଞ୍ଚିବାର ନାହିଁ 

ସଂଗଠନ ସ୍ଵରେ ଲୁଚିଵେ ଶିବିରେ 

   ପତ୍ତା ବି ମିଳିବ ନାହିଁ ।

ଯୁଗକ୍ରାନ୍ତିର ଏ ସନ୍ଧିକ୍ଷଣେ ସର୍ଵେ 

   ନିଦ୍ରା ତେଜି ଜାଗିଉଠ 

ନୂତନ ଶତାବ୍ଦୀ ସୂରୁଜ ଉଇଁବ 

   ଆବାହନୀ ଗାଉ ଓଠ ।

ଇସ୍ପାତର ସମ ହେଉ ମାଂସପେଶୀ

   ଧମନୀରେ ଅଗ୍ନି ଛୁଟୁ 

କଣ୍ଠରେ ଭୈରଵ ଗର୍ଜନକୁ ତୋଳି 

  ନିଃଶ୍ଵାସରେ ଘୂର୍ଣ୍ଣି ଉଠୁ ।

ଶ୍ରୀରାମ ଧନୁଷ ଟଙ୍କାର ଆମେରେ 

   ଧୂର୍ଜ୍ଜଟି ନୟନ ବହ୍ନି 

ଦଧିଚିଙ୍କ ଅସ୍ଥି ନିର୍ମିତ ବଜ୍ର ଯେ 

   ଅର୍ଜୁନ ଗାଣ୍ଡିଵ ଧ୍ଵନି ।

ସୁଦର୍ଶନ ଚକ୍ର ସମ ଆମ ଗତି 

   ଦୁର୍ଵାର ଓ ଫୁତ୍ କାର 

ନନ୍ଦିଘୋଷ ରଥ ଘର୍ଘର ନାଦ ଯେ 

   ରଣଚଣ୍ଡୀର ହୁଙ୍କାର ।

ଆତ୍ମସ୍ଵାର୍ଥେ ବ୍ୟର୍ଥ ନ ହେଉ ସାମର୍ଥ୍ୟ 

    କିଛି କରୁ ମାତୃସେଵା 

ସେହି ଏକା ପୁଣ୍ୟ ଧର୍ମକାର୍ଯ୍ୟେ ଗଣ୍ୟ 

    ଦେଶହିତେ ପ୍ରାଣଦେଵା ।

ଯେତେ ଜ୍ଞାନୀ ଗୁଣୀ ବୁଦ୍ଧ ସିଦ୍ଧ ଅଛ

   ଅଭିମାନିନୀର କୋଳେ 

ମୃଣ୍ମୟୀ ଚିନ୍ମୟୀ ପୟର ପୂଜିବା 

    ତ୍ରିରଙ୍ଗାର ଧ୍ଵଜା ତଳେ ।