ନିବେଦନ

ନିବେଦନ   ( ରାଗ - ଆହାରୀ )

ମୋ ପ୍ରାଣ ପ୍ରେୟସୀ   କୋମଳ ବୟସୀ

       ଝୁରି ମରେ ଅଧୀରେ

ପ୍ରୀତି ଛନ୍ଦେ ତାନ  ତୋଳି ଯେବେ ସ୍ନାନ

       କରୁ ତୁହି ନଦୀରେ

   ବିମ୍ବାଧର ତୋର ଥରେ କମ୍ପାରେ

ମୀନ ଆଖି ଠାରେ   ଚାହିଁ ଏଣେ ବାରେ

       କର ଅନୁକମ୍ପା ରେ । ୧ ।

ପୁଷ୍ପ କୁଞ୍ଜେ ଚଳି      ଯାଆନ୍ତି ତ ଅଳି

       ମଧୁରସ ଆଶରେ

ଆଗୋ ଥୁଳ ସ୍ତନା   କରୁ କେତେ ମନା

       ଆସିବାକୁ ପାଶରେ

   ପାଖୁଡା ମଧ୍ୟରେ ଭରା ପରାଗେ

ହୋଇ ତରତର     ଦେଖ ଗୋ ଭ୍ରମର

       ଚୁମିଯାଏ ସରାଗେ । ୨ ।

ହୋଇଲୁ ତ ସୁଖ       ଏଡି ନତମୁଖ

       ଭାବିଲୁନି ଲେଶରେ

ବେଣୀଫିଟା କେଶେ  ଦରହାସ ବେଶେ

      ମୋହି ନେଲୁ ଶେଷରେ

   ଯଶ କିବା ଦାସେ କରି ରୋଷରେ

ଦମ୍ଭ ଧରି ଆରେ     ଏହି ନଦୀ ଧାରେ

      କରିଦେବୁ ତୋଷରେ । ୩ ।

ମନ ମୋର ଜାଣି   ପଛେ ନେବୁ ପାଣି

      ଭରିକି ସେ ଗରାରେ

ତୋର ଅର୍ଚ୍ଚନାରେ     ବିହି ରଚନାରେ

       ଆସିଛି ମୁଁ ଧରାରେ

   ମଧୁଲଗ୍ନ ଜାଣି ଏହି ବେଳାରେ

ମନୁ ଫେଡି ବାଧା    ପ୍ରାଣସହୀ ରାଧା

      ନକର ଗୋ ହେଳାରେ । ୪ ।

      ପ୍ରସନ୍ନ କୁମାର ମାଦଳା