ନବଦିନେ ନଅ ସ୍ବରୂପ

ଶରତେ ଶାରଦ ଅତି ଆମୋଦିତ 

  ସ୍ବର୍ଗସମ ମର୍ତ୍ତ୍ୟପୁରୀ,

କାଶତଣ୍ଡି କରେ ସ୍ବାଗତ ଗୁଞ୍ଜନ 

   ମାତା ଆବାହନୀ କରି ।

ନଅଟି ଦିବସେ ନଅଟି ସ୍ବରୂପେ 

  ଉଭାହେବେ ଜଗଧାତ୍ରୀ 

ପର୍ବତ ରାଜନ ହିମାଳୟ କନ୍ୟା 

  ତେଣୁ ନାମ ଶୈଳପୁତ୍ରୀ ।

ଦିତୀୟ ଦିବସେ ବିଜେ ଏ ମରତେ

  ନାମ ତ ବ୍ରାହ୍ମଚାରିଣୀ,

କମଣ୍ଡଳୁ ସାଥେ ରୁଦ୍ରାକ୍ଷର ମାଳା 

  ଦର୍ଶନେ ତପଚାରିଣୀ ।

ନାଶି ଅହଂକାର ଦୁର୍ଗୁଣ ବିକାର 

  ଖୋଲିବେ ଜ୍ଞାନର ମୁଣି,

ଫେଡିବେ ଯାତନା ହରିବେ ବେଦନା 

 ସେଇ ମା' ବିଶ୍ବକଲ୍ୟାଣୀ ।

ତୃତୀୟ ସ୍ବରୂପେ ଚନ୍ଦ୍ରଘଣ୍ଟା ରୂପେ

  ଉଭା ଜଗତ ଜନନୀ 

ଲଲାଟ ପଟଳେ ଅର୍ଦ୍ଧ ଚନ୍ଦ୍ର ଖେଳେ 

  ଉଗ୍ରରୂପି ନାରାୟଣୀ ।

ଦଶ ହସ୍ତେ ଦଶ ଅସ୍ତ୍ରଶସ୍ତ୍ର ଧରି 

  ସଂହାରିବେ ମାତା ପାପି 

ହୃଦତଳେ ଭକ୍ତି ରଖି ସାଧୁମତି 

  ତପି ଯିବେ ପାଇ ମୁକ୍ତି ।

କୁଷ୍ମାଣ୍ଡା ସ୍ବରୂପେ ଚତୁର୍ଥ ଦିବସେ

  ମଣ୍ଡପରେ ମାତା ବିଜେ

ଅମୃତ କଳସ, ଜପାମାଳା,ଗଦା

  କମଳ ଓ ଧନୁ ସାଥେ ।

କାର୍ତ୍ତିକେୟ ମାତା ନାମ ସ୍କନ୍ଦମାତା 

  ପଞ୍ଚମ ଦିନ ସ୍ବରୂପା

କୋଳେ ପୁତ୍ର ଧରି ଜଗତ ଆବୋରି 

  ହୋଇଥାନ୍ତି ଆବିର୍ଭୂତା ।

ଶିବ-ପାର୍ବତୀଙ୍କ ବିବାହର ପରେ

  ସ୍କନ୍ଦପୁତ୍ର ହେଲା ଜାତ 

ସେଇଦିନୁ ଦେବୀ ସ୍କନ୍ଦମାତା ନାମେ

  ଜଗତେ ହୋଇଲେ ଖ୍ୟାତ ।

କାତ୍ୟାୟନ ଋଷି ଭକତିରେ ଫସି 

  ମହାମାୟୀ ଭଗବତୀ 

ଷଷ୍ଠ ସ୍ବରୂପରେ କାର୍ତ୍ତ୍ୟାୟିନୀ ନାମେ 

  ଉଭା ସେଇ ଶକ୍ତିଦାତ୍ରି ।

  ଆମେ ଯେତେ ମୁଢମତି

ଅର୍ଥ, କର୍ମ, ମୋକ୍ଷ ଲଭିବାଟି ଭଲେ 

 ସାହା ସେଇ ଭଗବତୀ ।

ସପ୍ତମ ସ୍ବରୂପ କାଳରାତ୍ରି ବେଶ 

   କାଳରୂପୀ ଅବତାର

ଚତୁଃର୍ଭୁଜା ମାତା ଭ୍ରମଣ କରନ୍ତି 

  ଗଧରେ ହୋଇ ସବାର ।

ଦୁଷ୍ଟଜନଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁର କାରଣ 

  ଶିଷ୍ଟଙ୍କର ଶୁଭଙ୍କରୀ 

ଭକତ ଜନଙ୍କୁ ରକ୍ଷା କରୁଥାନ୍ତି 

  ଛତ୍ରଛାୟା ଟିକୁ ଧରି ।

ଅଷ୍ଟମ ସ୍ବରୂପେ ମହାଗୌରୀ ନାମେ 

  ବୃଷଋଢା ମହାମାୟୀ 

ଅଭୟ ମୁଦ୍ରାରେ ଡାହାଣ ହସ୍ତରେ 

  କୃପାବାରି ଢାଳୁଥାଇ ।

ନବମ ସ୍ବରୂପ ସିଦ୍ଧିଦାତ୍ରି ବେଶ 

  ଲିଆ ଭୋଗ ଶ୍ରଦ୍ଧା ତାର

ହସ୍ତେ ଧରି ଶଙ୍ଖ, ଚକ୍ର, ଗଦା,ପଦ୍ମ 

  ଆପାର ମହିମା ତାର ।

ନବଦିନାତ୍ମକ ପୂଜାଯେ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ 

  ଶେଷ ଏଇ ଅବତାର 

ଶାନ୍ତି ପ୍ରଦାୟିନୀ ଶକ୍ତି ସ୍ବରୁପିଣୀ 

 ଚରଣେ ତୋର ଜୁହାର ।