ନାସ୍ତିକ

ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଯିଏ ବିଶ୍ୱାସ ନକରେ

      ନାସ୍ତିକ ସେ ଦୁନିଆରେ,

ପାପ ପୂଣ୍ୟ କର୍ମ ବୁଝିପାରେ ନାହିଁ

      ଯାହା ଦିଶେ ତାହା କରେ |

ସରଗ ବୈକୁଣ୍ଠ ଠାକୁର ଦେବତା

       ଏ ସବୁ ତା ପାଇଁ ମିଛ,

ଜନ୍ମ, ପୂର୍ବ ଜନ୍ମ କରମ ସିଦ୍ଧାନ୍ତ

       ଭାବେନାହିଁ ସିଏ ସତ୍ୟ |

ବେଦ, ପୁରାଣକୁ ପଢେ ନାହିଁ କେବେ

       ଧର୍ମ ପ୍ରତି ଅନାଗ୍ରହ,

ମୁନୀ ଋଷି ବାକ୍ୟ ମିଥ୍ୟା ବୋଲି କହେ

      ମିଛ ଭାଗ୍ୟ, ନବ ଗ୍ରହ |

ଯାଏନା କେବେସେ କେଉଁ ମନ୍ଦିରକୁ

      ପୂଜିବାକୁ ଦେବାଦେବୀ,

ନଥାଏ ଭକତି ଠାକୁର ସେବାରେ

      ନିଜେ ବଳବାନ ଭାବି |

ଧରମ ଅର୍ଜନେ ସୁଖ ମିଳେ ବୋଲି

      ନଥାଏ ଧାରଣା ତାର,

ଭାବେ ନିଜ ବଳେ ଯାହା ସେ କରିବ

      ସେଇ ହେବ ପୁରସ୍କାର |

ଭୋଗ ଲାଳସାରେ ମାତିଥାଏ ସିଏ

      ସ୍ୱାର୍ଥ ବିଜଡିତ ହୋଇ,

ଅନ୍ୟର ସ୍ୱାର୍ଥକୁ ସମ୍ମାନ ଦିଏନା

      ନିଜ ସୁଖ ବଳି ଦେଇ |

ଆଶୀର୍ବାଦ ଅବା ଅଭିଶାପ ତତ୍ତ୍ୱ

      ହୃଦେ ଭରେନାହିଁ କେବେ,

ବିପଦେ ସାହାଯ୍ୟ ନିରାଶ୍ରୟେ ଆଶ୍ରା

      କରେ ନାହିଁ ସିଏ ଗର୍ବେ |

ଏମିତି ବି କିଛି ମଣିଷ ଅଛନ୍ତି

       ଠାକୁରେ ବିଶ୍ୱାସ ନାହିଁ,

ଦରଦୀ ହୃଦୟେ ସାହାଯ୍ୟ କରନ୍ତି

       ଅନ୍ୟ ଦୁଃଖେ ଦୁଃଖୀ ହୋଇ |

ସମାଜ ସଂସ୍କାର କରନ୍ତି ସେମାନେ

        ମାନବିକତାର ସ୍ଵରେ,

ନ୍ୟାୟ ଅନ୍ୟାୟର ପଥ ସେ ଜାଣନ୍ତି

        ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ନିତି ଝୁରେ |

ଦେବା ଦେବୀ ଅବା ସରଗ ନରକେ

        ନଥାଉ ତାଙ୍କର ଆସ୍ଥା,

ନୁହଁନ୍ତି ସେମାନେ ନାସ୍ତିକ କେବେବି

        ଭରି ହୃଦେ ମାନବତା |