ନାରୀକୁ ସମ୍ମାନ ଦିଅ

ପାଠ କହେ ସିନା ସ୍ଵାଭିମାନୀ ହୁଅ

ଡର ନାହିଁ ଜମା କାହାକୁ,

ଯାହାକୁ ଦେଖିଲେ ଲାଗୁଅଛି ଡର

ଛାଡ଼ି ନିଜ ବାପା ମାଆକୁ ,

ଦୁଇ ବରଷର କଅଁଳ ବାଳିକା

ଯଉନ ଶିକାର ହେଉଛି,

ଅଜା ବୟସର ପାକୁଆ ବୁଢ଼ାଟା

ନାତୁଣୀ ଇଜ୍ଜତ ନେଉଛି ।

ପାଠ ପଢିଗଲେ ଲାଳୁଆ ମାଷ୍ଟର

ତେରେଛା ଆଖିରେ ଚାହୁଁଛି,

କାମ କରିଗଲେ ଠିକାଦାର ବାବୁ

ଅଯଥାରେ ଦେହ ଛୁଉଁଛି ।

ଖବର କାଗଜ ଲେଉଟିଲେ ଖାଲି

ନିର୍ଭୟା ଇତିଶ୍ରୀ ବେବିନା,

ଶାଢୀ ପିନ୍ଧ ଅବା ଚୁଡିଦାର ପିନ୍ଧ

ବଦଳୁନି ନର ଭାବନା ।

ସମାଜ ଆମର ଝିଅକୁ ଶିଖାଏ

ଦେଖି ଚାହିଁ ବାଟ ଚାଲିବୁ,

ପୁଅକୁ କହୁଛି ପିତ୍ତଳ ମାଠିଆ

ମନ ଇଚ୍ଛା ଧନ ବୁଲିବୁ ।

କେତେ ବା ସହିବ ବିଚାରୀ ଦୁହିତା

ଡରି ଡରି ଯାଏ ଜୀବନ,

କେତେବେଳେ କହେ ମୁହଁ ଖୋଲି ପୁଣି

କେତେବେଳେ ରହେ ମଉନ ।

ପୋଷାକରେ ନାହିଁ ଶାଳୀନତା ବୋଲି

ଅଯଥାରେ କିଆଁ କହୁଛ,

ଅଶାଳୀନତା ତ ମନରେ ଭରିଛି

ନାରୀ ଦୋଷ କାହିଁ ଦେଉଛ?

ନାରୀ ପରା ଜାୟା ନାରୀ ହିଁ ଜନନୀ

ନାରୀ କନ୍ୟା ନାରୀ ଭଗିନୀ,

ନାରୀ ସନମାନେ ତୁମ ସନମାନ

ନାରୀକୁ ନିଉନ ଭାବନି ।